DSCN1503

Mtdli i immykl¹ C¹y Miiniif w¹ na ton²,

fctadto wtaky nastrojów i opasł

tyrla ftiddimi aż do chwili, gdy mini pętlę na szyi, I ty wiaty rtlacty oglądat chłopak.

Pokazy przemocy bywają zaraźliwe wwj^lnl# dla d/i#n _łff osób psychicznie nlni^wnowatonych. Horat Mahfor. Jeden / _/t łotyclell grupy Hatdar Mtlnhof, powoływał alf przed sądem % obrazy Iflawliyjna jako Impuls dla siebie¹⁹. Lecz czy mota# n wierzyć? Czy nic było to tylko usprawiedliwianie Jego czpty Nie można Jednak mediów oska rtęć o sprawstwo. Raczej om¹. nlkom skłonnym do gwałtu 1 przemocy dostarczał¹ Impulsu da Ich realizacji w realnym tyciu. f>zlslejsza eskalacja aktów i p¹ kazów przemocy dociera poprze/ narodowe I globalne media da milionów sfrustrowanych I tle społecznie dostosowanych ludzi a szczególnie wpływa na młode umysły. Najwatnlejsze kona kwencje obszernego emocjonalnego relacjonowania to przeć¹ nianie znaczenia terroryzmu ora/ Jego medialne upiększanie

Obrazy maj¹ także subtelny wpływ na zupełnie normalnych ludzi. Wzmacniają poczucie zagrożenia przemocą I obywatel akie oburzenie. Wówczas ujawnia aty wpływ mediów na kłcrunlr społecznego mydlenia. W związku z tym przy ocenianiu wpływ¹ mediów użyteczna Jest teoria tak zwanego układania hierarcha tematów dnia (ang. agenda tetłing). Głosi ona, te media masom wywierają Istotny wpływ nie na to, co mydlą ich odbiorcy, lecz as to, o czym mydlą. Inaczej mówiąc, wpływają bezpośrednio atr tyle na opinie, co na kierunki (tj. zakres I hierarchią) tematów mydlenia odbiorców, którzy dzląkl mediom dowiadują się o wy¹ darzenlach krajowych I zagranicznych oraz nabywają przekona¹ o wadze I wartości. Jakie mają poszczególne problemy, as przykład wielki kryzy¹ polityczny, katastrofa (powódź) czy kradł giełdowy. Nawet osoby, których w żaden sposób dane wydarz¹ nie nie dotyczy, zostają przekonane o ważności problemu, choć zazwyc /aj formują o nim własną opinię.

Ogólna Idea efektu „porządku dziennego" czyli zdolności środków masowych do kształtowania hierarchii wydarztś w świadomości Indywidualnej I opinii publicznej została wprowadzona do studiów nad komunikowaniem masowym stosu¹

• a SMnunn. C. Winn, di cyt , i. 217

Iłowo dawno. Już w 1922 roku w pierwszym rozdziale znanej hmól PnbiU Opinio¹ (Opinio pubiiczna) dziennikarz i pubHcy^ sta Walter Lippmaiws wskazał na dominacJt roli prany monom! w tworzeniu jn naszych głowach¹ obrazów otaczającej śirlais Takie Robert Park, dziennikarz, który zestal profesorsm socjologii, podkreślał w Kotach 30. istotny wpływ prany no dobór tema¹ łów rozmów w społeczności micpkiej. Stwierdzoną przez Paula Lazarsfelda i Roberto Mertona zdolność mediów masowych do przypisywania statusu społecznego, to znoczy nadawania ważno-dci ludziom I sprawom, o których piszą lob mówią, mr/Zna także interpretować w kategoriach hlpmazy .tematów dnia¹. Sam termin pojawił aty Jednak znacznie pótniej. Wprowadził    Bernard

Cohen w 1963 roku w książce o prosie i polityce zagranicznej. Od niego pochodzi znane sformułowanie, te „praso rsao wpływ nie tyle ns to, co ludzie myślą, lecz raczej no to, o czym rayUą²⁰.

Teza o ustalaniu hierarchii tematów dnia wksmjs no zdolność I silą mediów wywoływania zmian struktury myślenia odbiorców, co z kolei ma decydujące znaczenie dla formowania idi postaw I zachowa¹. Jeśli tak Jest, to media, wysuwając _wlid<mo Id terrorystyczne² na plan pierwszy, czynią Je głównym tematem myślenia oraz rozmów i w ten właśnie sposób przyczyniają się do umacniania cywilizacji strachu"

Bruce Hoffman zwraca uwagą, te w dwóch sterach przyczynowy związek pomiędzy terroryzmem i uwagą Jaką pi ■ y wiąnsją do niego media, ma negatywny wpływ na ludzi I na zachowanie władz. Pierwsza to obawy zwykłych obywateli o swoje bezpieczeństwo, unikanie podróży w „zagrożone" rejony świata, druga sfora to nacisk mediów na władze, aby szybko rozwiązywały problemy wywołane przez atak.

Można zatem oczekiwać, że czyn wywołujący szok i oburzenie społeczne mocno wpłynie na organy administracji publicznej. „Terroryści wygrali, nieprawdaż?" — zapytał w 1985 roku telewizyjny prezenter Sam Donaldson wysokiego urzędnika prezydenta Reagana. Jego stwierdzenie było podwójnie Ironiczne. Jeśli terroryści

1

B Cohen. The Pr— thm Puhltc. and Fttreign Policy. Princeton Umven» ty P>—. Princeton 1963. Ct— .łunow— agendy¹ preedssawSa IsAstla

2

ki. HcCems, Ikiaoakwó ąwó