WA30881 I902 SZSTEMATZCYNZ KURSB I djvu

39

ludźmi (zwyczajnemi). Kraj był spustoszony, wielki głód się srożył, zaczęli pożerać ludzi. Gdy głód był wielki i ludzie żyli w niedostatku i niepodobna było nigdzie dostać wiktuałów, zaczęli więc porywać bliźnich i jeść. Dla tego nazwano ich Amazimami, t. j. obżartuchami W ten sposób podnieśli oni rokosz przeciw ludziom, czatowali i jedli mięso ludzkie. Włóczyli się wszędzie, wypatrując ludzi na pokarm, i zaczęli uchodzić za odrębny naród, żyjący z ludożerstwa. Przestali uprawiać grunta, hodować bydło i owce i posiadać chaty lub jakiekolwiek rzeczy, do których przyzwyczaili się, gdy byli jeszcze (zwykłemi) ludźmi. Gdy znaleźli jaskinię, stawała się ich mieszkaniem, stamtąd wychodzili polować na ludzi. Nie mieli stałych mieszkań; póki nie złapali kogoś, włóczyli się, upatrując zwierzyny ludzkiej”." I źródła poważniejsze podają ten sam opis, co baśń kafryjska. Plemię Ma-rimów, późniejszych ludożerców, liczyło 4,000 osób; zniszczone przez wojny, zaczęło karmić się mięsem ludzkim; to, co z początku było koniecznością, zmieniło się z biegiem czasu w namiętność wśród grona odpowiednich natur. Nie tylko napadali na obcych, ale i śród siebie upatrywali ofiary. Kłótliwe lub leniwe kobiety, hałaśliwe niemowlęta, osoby słabego zdrowia padały pod toporem mężów, braci, ojców. Część pewna plemieńców porzuciła rolnictwo i zamieszkała jaskinie; ludożercy wychodzili stamtąd, ażeby w polach i przy zdrojach czatować na kobiety i dzieci. Dr. Beddoe, około r. 1869, oglądał jednego z tych jaskiniowców, starca 60-letniego, który, razu