Ryc. 3-8. Naświetlanie całego ciała w leczeniu łuszczycy. Naświetlania obejmują kolejno ćwiartki ciała pacjenta: górną i dolną przednią, górną i dolną tylną. Lampa znajduje się bezpośrednio nad naświetlanym obszarem
w odległości około 90 cm.
Tabela 3-4. Częstość wykonywania naświetlań
Dawka |
Metoda |
Działanie |
Dawka podprogowa |
codziennie |
nie ma rumienia |
MED |
codziennie lub co drugi dzień |
lekkie zaróżowienie |
Dawka rumieniowa E 1° |
2-3 dni |
zaczerwienienie. świąd, „opalenizna” |
Dawka rumieniowa E 11° |
10-14 dni |
jw„ ale bardziej nasilone |
Dawka rumie- |
jedynie zabiegi |
obrzęk. |
niowa E IIT°“ |
miejscowe |
pęcherze |
“ Stosowana w przypadkach szczególnych, przy użyciu specjalnych lamp.
mień, a przepuszczają fale dłuższe, mające działanie lecznicze.
2. W metodzie Goeckermanna, nadal wykorzystywanej w leczeniu łuszczycy, na skórę nakłada się maść z surowej smoły pogazowej, która przepuszcza jedynie wąskie pasmo promieni nadfioletowych o działaniu terapeutycznym.
3. Według Levine’a zwykła biała wazelina ma działanie podobne do smoły pogazowej. Wazelinę wciera się w ogniska łuszczycy i otaczającą je skórę. Następnie skórę naświetla się zgodnie z przepisanymi dawkami (tab. 3—4).
Tradycyjna metoda leczenia łuszczycy
1. Po określeniu dawki MED u pacjenta, większość chorych na łuszczycę poddaje się naświetlaniom 2-3 razy w tygodniu.
2. Jeżeli przy tej dawce lub częstości zabiegów dochodzi do powstania silnego odczynu rumieniowego, należy zmniejszyć natężenie promieniowania, regulując odległość lub kąt padania, zmniejszyć czas zabiegu lub częstość naświetlań.
3. Pacjenci często odczuwają natychmiastowe zmniejszenie świądu po jednym lub dwu zabiegach. Jeśli to nie nastąpi, nie należy się zrażać, gdyż leczenie łuszczycy sprawia wiele trudności i przez dłuższy czas trapi zarówno pacjenta, jak i fizykoterapeutę.
48