c) żeliwa szare perlityczne, w których ilość węgla związany wynosi ok. 0,8%; struktura składa się z wydzieleń grafitu ^ tle osnowy perlitycznej (rys. 10.19),
d) żeliwa nadperlityczne (pstre), w których ilość węgla zanego jest większa od ok. 0,8%; w strukturze obok grafitu występuje cementyt.
Rys. 10.19. Mikrofotografia surówki szarej perito. nej (Łachtin)
Żeliwo zabielone ma na powierzchni strukturę ledeburytyczną, a w rdzeniu jest szare. Taka struktura odlewu jest korzystna w przypadku, gdy jest on narażony na ścieranie. Otrzymujemy^ przez zwiększenie szybkości krystalizacji odlewu w miejscach, które są narażone na ścieranie (zwykle w tych miejscach umieszcza się w formach wkładki metalowe).
Żeliwo szare ma mniejszą twardość niż białe, ale większą ciągli-wość. Ze wzrostem ilości perlitu w osnowie zwiększa się twardość żeliwa, a maleje wydłużenie. Tak np. żeliwo szare o osnowie feny-tycznej ma twardość ok. 115+150 HB i wydłużenie 0,5%, natomiast o osnowie perlitycznej ma twardość ok. 220+240 HB i wydłużenie 0,2%.
Grafit jest odmianą alotropową węgla o strukturze heksagonalni (typ A9) (rys. 10.20). Gęstość grafitu jest znacznie mniejsza nii żelaza i wynosi 2,22 Mg/m3. Wytrzymałość i twardość grafitu 4 bardzo niskie i wynoszą odpowiednio 20 MPa i ok. 0,5+1 w skali Mohsa. Temperatura topnienia grafitu wynosi 3500°C. W su#
<*»
1055. jakie są zasady klasyfikacj
Klasyfikacja grafitu opiei ona trzy cechy morfologia ozenie. Pod względem ksz kowy (prosty, zwichrzony strzępiony, zwarty lub ku się 8 klas, przy czym pod niej klasy jest długość lul niższa klasa obejmuje gi większy niż 1000 pm.
Rozmieszczenie grafi jednej z siedmiu klas. Bo nierównomierne, gałązko drytyczne. Najbardziej n wego grafitu nadeutekt; fit eutektyczny o ksztal w osnowie, jest pożądań; ne rozłożenie grafitu, i rozmieszczony pomiędzy golnie pożądanym kszts (sferoidalny), który wyi Niektóre postacie grafitt
220