264 (36)

Bo czasami nie mogę się uśmiechnąć, bo jestem tak nieżywa albo taka zla, że każdego bym ochrzaniła. Jeśli wtedy uda mi się dotrzeć do siebie i powiedzieć: „Kasiu, nie opłaca się tak denerwować, tak irytować i zadręczać”, to super, wtedy jestem wygrana. Zły nastrój idzie w zapomnienie.

Jeśli nie przejdzie, lepiej nie udawać. Trudno, nie zawsze jesteśmy mili i uśmiechnięci, ale bądźmy prawdziwi. To najważniejsze. Uczciwość wobec siebie samych.

Nie rzygajmy na innych, ale też nie udawajmy niczego wbrew sobie. Tego nas, niestety, uczono w dzieciństwie: „Uśmiechaj się, nawet jeśli chce ci się płakać, niech nie widzą, co czujesz". „Rób dobrą minę do złej gry". „Nie pokazuj, że ci na nim zależy". I tak dalej. Nie, nie musisz być zawsze miła dla innych, tylko dlatego, że oni sobie tego życzą. Bądź prawdziwa. Masz prawo powiedzieć: „Jestem dzisiaj wściekła". To jest niesłychanie ważne choćby w relacjach z domownikami. Ja dzisiaj się nie nadaję. Dzisiaj, droga rodzino, omijajcie mnie dużym łukiem, bo będę gryzła - nie dlatego, że was nie lubię, jesteście cudowni, ale ja dzisiaj mam w sobie żółć, żal, coś mi się stało.

264 I BYĆ KOBIETĄ I NIE ZWARIOWAĆ