270 (44)

krysia: Ta sytuacja mi pokazała, co robiłam przez te dwadzieścia lat. Pozwoliłam mężowi, żeby one się czuły winne, kiedy w domu coś było nierówno. Do diabła z nierówno. Dość! Przez to ciągłe szczucie moje dzieci nie mają teraz poczucia bezpieczeństwa.

kasia: Staram się doszukać istoty tego, co mówisz. Kiedy jego nie ma, wy sobie nie tylko nie radzicie, ale jeszcze się skłócacie. Czyli nie ma między wami więzi, integracji, bo tak naprawdę on rządzi w taki sposób, że ta więź między wami nie powstała.

krysia: Mnie się wydawało wcześniej, że ona jest.

kasia: To mógł być sojusz przeciwko niemu, nie autentyczna więź. Sojusz przeciwko wrogowi, tyranowi. Tak bywa w pracy, kiedy ma się szefa tyrana. Pracownicy się biorą do kupy, żeby z nim walczyć, ale jak go nie ma, nic ich nie łączy. Wróg jednoczy, ale niczego pozytywnego się nie buduje. Jednak na razie to tylko hipoteza. Zauważyłaś coś ważnego.

I poczułaś, że od ciebie dużo zależy. Powiedziałaś: „To jest moja kuchnia. Mnie wystarczy tak, jak jest. Nie musi być równo". To wielki krok! Któraś chce coś powiedzieć Krysi? Nie? To mam teraz dla w^as zadanie. Powiedzcie, po czym poznajecie, że jesteście kochane.

270 I BYĆ KOBIETĄ I NIE ZWARIOWAĆ