297 (26)

Z. Jomroiy, Beum I )(f<> iniuu>lagH\ Wtrauwo 2005 ISDN *5 01.14451 -9.0 by WN PWN 2005

Odksztalcalność betonu pod wpływem temperatury określa się współczynnikiem od-kształcalności termicznej (cieplnej) e, |mm/m/°C] lub liczbą niemianowaną.

Odksztalcalność termiczna betonu rośnie wraz ze wzrostem odksztalcalności termicznej kruszyw oraz ze wzrostem ilości zaczynu i wilgotności betonu.

10" X£, kruszywa grubego

15.28. Współzależność odkształcał naści termicznej kruszywa i wykonanego z niego betonu przy

możliwie minimalnej ilości zaczynu

Można przyjąć, że przy możliwie najmniejszej ilości zaczynu, odkształcenia termiczne betonu równają się odkształceniom termicznym kruszywa - rys. 15.28 i tabl. 15.4. Najmniejszą odksztalcalność termiczną ma dolomit i z kolei wapień, granit, bazalt, żwir, a największą kwarcyt. Odksztalcalność termiczna betonu rośnie o około 15% przy wilgotności betonu równej około 70% jego nasiąkliwości. Ma to wpływ na zwiększenie odksztalcalności zaczynu. Im więcej zaczynu w betonie, tym większa jest odksztalcalność betonu, gdyż współczynnik odksztalcalności termicznej zaczynu jest kilkakrotnie większy niż kruszyw i wynosi £, = 0,1 mm/m.

Tablica 15.4. Wydtużalność cieplna kruszywa i wykonanego z niego betonu (c, w granicach M = od 0 do 60°C)

Skala	£, • l(T skały	e, • !0‘ betonu
kwarc	13	12
piaskowiec kwarcowy	od 13 do 18	12
żwir	12	10,5
bazalt	10	8.6
granit	8	9.5
wapień zwarty	8	6.8
kamień cementowy z cementu portlandzkiego	od 12 do 16
kamień cementowy z cementu glinowego	7
Norma pozwala przyjmować w obliczeniach, że dla wszystkich betonów konstrukcyjnych e, = 10 • 10' = 0,00001 = 0.01 mm/m.

288