Zakładając. że błędy przypadkowe są niezmienne w każdej linii pozycyjnej, otrzymano następujące współczynniki dokładności pozycji w zależności od liczby por:
Cj 1,4 dla pozycji z dwóch par,
c, = 1.0 dia pozycji r trzech par,
cĄ *» 0,8 dla pozycji z czterech par.
Oznacza to. żc jeżeli np. dokładność pozycji z dwóch par gwiazd wyrosi 2,8 Mm, to pozycja z czterech par gwiazd osiągnie w tych samych warunkach dokładność 1,6 Mm.
Wraz zc wzrostem liczby par gwiazd zwiększa się również możliwość dokładniejszego określania błędów systematycznych.
Po wykreśleniu kilku linii pozycyjnych z gwiazd obserwowanych parami może się zdarzyć, że jedna z linii jest obarczona błędem grubym. Wypadek taki przedstawiono na rys. 16.18. Na tym rysunku linia pozycyjna VI jest błędna; strzałką oznaczono kierunek przesunięcia błędnej linii na jej właściwe miejsce.
t
i
4
/
/
r-
Rys. 16.18. Linia pozycyjna obarczona błędem grubym w pozycji określonej z sześciu ciał niebieskich obserwowanych parami
Przeprowadzone przez autorów podczas żeglugi oceanicznej eksperymenty w określaniu pozycji z gwiazd parami wykazały, że przeciętna wartość błędu systematycznego nie przekracza ± 1,5 Mm.
Przykład. Dokonano obserwacji dwóch par ciał niebieskich w momentach TL\, TU2t TUy i TUą. KR — 270'', vw = 20 węzłów. Współrzędne poz>'cji zliczonej d!a momentu osUtn crj obserwacji (77/,): <pt - 45° 00' N, /, « 020’ 00' W. Elementy linii pozycyjnych dla przyjętej pozycji zliczonej są następujące:
TL', - 18* 01* |
d*, - -5,7'. |
Ax - 005*; |
TU2 - 18*04* |
Ahx m +4.1', |
A2 - 175*; |
TL', - 18*08* |
d/i, - -1.4', |
As - 093‘; |
TU* - 18* 14* |
AhĄ - +2.4', |
A4 - 268°. |
Ponadto określono serię poprawek indeksu z linii widnokręgu
330