349 (9)

18. Wybóf drogi oceanicznej z uwzględnieniem warunków pogodowych 349

Wydłużanie drogi AD oblicza się następująco:

I |Mm]

(18.2)

gdzie:

V_c    prędkość eksploatacyjna po najkrótszej trajektorii od A do B [w],

V.    prędkość zredukowana z powodu zakłóceń falowych na omawianej trajektorii

[wj,

AD, dopuszczalne wydłużanie drogi na trajektorii D [Mm),

D_ah - najkrótsza droga od A do B (po ortodromie) [Mm].

18.9.2. Ruchome obszary falowania

Wstępna selekcja wyboru trajektorii na oceanie może dotyczyć unikania ruchomego pola wysokiego falowania zbliżającego się do planowanej ortodromy między założonymi pozycjami A i B. Metoda taka nie stanowi rozwiązania optymalnego. a jedynie określa trasę według kryterium bezpiecznego przejścia, z. dala od silnych zakłóceń falowych, wg tzw. sterowania zadowalającego. Poprzez określenie kursu początkowego, przy założonej odległości bezpiecznej wyznaczanej wg doświadczenia, można rozwiązać problem dotyczący mijania dwóch celów ruchomych, przy założeniu odległości minimalnej D„„„. Taki model, polegający na rozwiązaniu wektorów ruchu statku i obszaru zakłóceń, upraszcza zagadnienie, odległość minimalna bowiem obejmuje średnicę obszaru zakłóceń falowych oraz margines bezpieczeństwa.

B

Rys. 18.9. Wybór trasy oceanicznej w kierunku zachodnim, w celu uniknięcia ruchomego pola wysokiego falowania na półkuli północnej

Uwzględnienie ruchu niżów NL\, NLi, A\L->, w układzie równoleżnikowym ułatwia wybór drogi statku.