353 (10)

18 Wybór drogi oceanicznej z uwzględnieniem warunków pogodowych 353

a następnie miejscem przeznaczenia. Do tego celu wykorzystywane są tablice odległości. Wszelkie odległości publikowane w tablicach obliczane są na elipsoidzie międzynarodowej. Dokładność przedstawionych tam odległości wynosi 0,5%.

W wymienionej publikacji naniesione trajektorie na mapy informacyjne to orto-dromy i loksodromy. Mapy gnomoniczne są przydatne do wykreślania ortodromy oraz jej odcinków między południkami. Jest to klasyczna metoda przygotowy wania planu trajektorii klimatycznych.Trasy pogodowe na Północnym Atlantyku pokazano na rys. 18.12. Każda trasa oznaczona numerem jest szczegółowo opisana.

Proponowane w Ocean Passages for ihe World trajektorie są opracowane na podstawie statystycznych, wieloletnich danych pogodowych i klimatycznych, jak również falowania wiatrowego i falowania martwego (rozkołysu). Przygotowane mapki obejmują wybrane obszary oceanów, na których naniesione linie pokazują procentowe straty prędkości w określonym miesiącu, w zależności od kierunku ruchu (na wschód lub na zachód).

Drugim ważnym elementem decydującym o skutecznym planowaniu i realizacji trajektorii klimatycznej są informacje o prądach oceanicznych. Wykreślone obszary prądów oceanicznych podzielone są na prądy zimne i ciepłe. Omówiono również zagadnienia lodów morskich.

Rozdział 2 w części I obejmuje Północny Atlantyk, gdzie naniesione są wszystkie możliwe trajektorie klimatyczne stosowane przez statki o napędzie mechanicznym. Rozdział 3 zawiera cały kompleks informacji o Południowym Atlantyku. Rozdział 4 zaś dotyczy trajektorii w rejonie Zatoki Meksykańskiej i Morza Karaibskiego. W rozdziale 5 opisane są rejony Morza Śródziemnego i Morza Czarnego. Rozdział 6 opisuje warunki planowania trajektorii na Morzu Czerwonym i Zatoce Perskiej, natomiast rozdziały 7 i 8 dotyczą Północnego i Południowego Pacyfiku.

W części II tej publikacji opisane są trajektorie dla statków żaglowych. Rozdział 9 dotyczy trajektorii dla żaglowców pływających na obszarach Oceanu Atlantyckiego i Morza Śródziemnego. Rozdział 10 obejmuje Ocean Indyjski, Morze Czerwone oraz archipelag przyległy, a rozdział 11 - pływanie żaglowcami na Pacyfiku.

Do każdego wydania dołączony jest zestaw map. Mapa Nr 530 zawiera główne trajektorie oceaniczne świata. Trajektorie wykreślone są trzema kolorami. Kolorem zielonym naniesione są trajektorie, z których można korzystać przez cały rok, niebieskim - trajektorie, które mogą być wykorzystywane sezonowo, tzn. od października do kwietnia. Kolorem czerwonym wykreślone są wszystkie trajektorie stosowane tylko od maja do września. W każdym przypadku określone są odległości w milach morskich. Ponadto naniesione są trasy alternatywne dla różnych pór roku. Przykładowo odległości z Manilii do San Francisco obejmują trzy okresy:

1)    czerwiec-wrzesień: 6250 mil,

2)    kwiecień, maj, październik, listopad: 6580 mil,

3)    od grudnia do marca: 6800 mil.

Na końcu wydawnictwa umieszczono spis alfabetyczny miejscowości, portów i rejonów pływania, z podaniem strony i numeru pozycji w danym rozdziale, co znacznie ułatwia wyszukiwanie trajektorii.