361 (26)

Z. J amfo A. tocioti i frgo ictiinafogir. Wir5W#u 2005 ISBN &>?)!-144? 1-9.0 by WN PWN 2005

Drgania te wywołane są przez specjalne zespoły mimośrodowe. przymocowane w sposób sztywny do płyty. Najlepsze efekty uzyskuje się przy zagęszczaniu mieszanek

0    konsystencji plastycznej. Mieszanki suche są trudne do wibrowania powierzchniowego. Wibratory te oddziału ją do głębokości od 15 do 30 cm. w zależności od konsystencji

1    składu betonu. Również i tu o wystarczającym okresie wibrowania świadczy wydobywające się mleczko cementowe, co ma miejsce zwykle po ok. 30 do 60 sekundach. Wibratory te cechuje masa i wydajność zagęszczania w' nr/godz. Wibratory te można dociążać. Wtykanie pręta od czoła wibratora (rys. 17.29c) ma na celu ułatwiać usuwanie powietrza z mieszanki.

Odmianą wibratorów powierzchniowych są dyle wibracyjne (rys. 17.30), zwane też łatami łub listwami wibracyjnymi stosowane przy betonowaniu nawierzchni. Dyl wibracyjny składa się z wąskiej i długiej sztywnej płyty stalowej oraz z osadzonych na niej kilku w ibratorów'. Długości bywają różne i zwykle dostosowane tło szerokości betonowanych powierzchni.

•    Wibratory przyczepne działają na mieszankę pośrednio poprzez deskowanie. W tym celu wibratory przymocowuje się do deskowania za pomocą specjalnych zacisków lub śrub. Wibratory przyczepne stosowane są zarówno przy zagęszczaniu mieszanki w ścianach, blokach, jak i przy produkcji prefabrykatów. W drugim przypadku mogą one być przymocowane na stałe. Należy wtedy zwrócić uwagę, aby cały element znalazł się w zasięgu wibracji, co często wymaga zamontowania całej baterii odpowiednio rozmieszczonych wibratorów. w^r tym na wszystkich ścianach deskowania (słupy, filary). Wymagany czas wibracji jest tu z reguły dłuższy niż przy poprzednich typach i dochodzi czasem do kilku minut. Wibratory te mogą być stosowane przy mieszankach o dowolnej konsystencji. Częstotliwość ich drgań wynosi przeciętnie 3000 na minutę, ale stosuje się także wibratory o częstotliwościach od 9000 do 12 (XX) na minutę.

Wibrator przyczepny dobiera się ze względu na jego moc określoną silą wymuszającą O. przy czym:

Q>s(m_f + 0,2m_b).    (17.3)

gdzie:

m, - masa drgająca formy.

m_b - masa mieszanki betonowej wypełniającej formę.

s - współczynnik zależny od kształtu i wymiarów przekroju poprzecznego formowanego elementu: s = 0.5 - dla przekroju teowego, s = 1.5 - dla przekroju kwadratowego (dla pozostałych przy padków przyjąć trzeba wartości pośrednie).

Do zagęszczania elementów grubszych dobiera się wibratory o większej amplitudzie.

•    Stoły wibracyjne stosowane do zagęszczania elementów prefabrykowanych w ustawionych na nich formach. Stoły wibracyjne składają się w zasadzie z silnej płyty oraz zespołu wibratorów przymocowanych do niej w taki sposób, żeby ich drgania były zsynchronizowane. Całość ustawiona jest na nogach zaopatrzonych w sprężyny i gumy amortyzujące. chroniące przed przenoszeniem się drgań na podłoże. Wielkości zarówno stołów wibracy jnych, jak i stolików laboratoryjnych mogą być różne, ale zawsze dostosowane są do aktualnych potrzeb oraz ich częstotliwości drgań. Najczęściej spotyka się stoły o 3000 drgań/min, ale są także o 6, 9 i 12 tysiącach, a nawet o regulowanej zmiennej częstotliwości. Pożądane jest, aby mieszanka zagęszczana na stolach wibracyjnych miała konsystencję bardziej wilgotną, niż ciekłą. Niektóre stoły mają wmontowane elektromagnesy służące do sztywnego przymocowania formy z mieszanką betonową do stołu wibracyjnego.