382 (20)

Z. J amfo A. tocioti i frgo ictiinafogir. Wir5W#u 2005 lSBN*?01-l44?)-9.Cby WN PWN 2005

i tę mieszankę wtłacza w stos kruszywa. Piasek może zawierać ziarna nawet do 4 mm pod warunkiem, żc jego największe ziarna d_[IIJA spełnią warunek:

(17.5)

gdzie:

D_min to średnice najmniejszych ziaren w stosie kruszywa grubego.

W przeciwnym wypadku zaprawa nie mogłaby sic swobodnie przedostawać do jam stosu kruszywa. Na rysunku 17.53 przedstaw iono schemat technologiczny betonowania dwuetapowego. zastosowany w badaniach własnych na Rozewiu w Gdyni.

Zamiast mechanicznej koloidyzacji cementu można przygotować zaprawę w mieszarkach szybkoobrotowych (1000-1500 obr/min), dodając środki polepszające właściwości zaprawy. W celu polepszenia płynności dodaje się środki upłynniające i dodatki pucolanowe. Uzyskuje się betony o wytrzymałości na ściskanie od 15 do 40 MPa przy zużyciu od 150 do 300 kg cementu na m^! betonu, a zatem zużywa się mniej cementu niż przy betonie tradycyjnie wykonywanym.

17.54. Przygotowane kruszywo i rury do wtłaczania zaprawy (betonowanie dw uetapowe)

Ponieważ w tej metodzie nie miesza się kruszywa grubego w betoniarkach, stąd przez mieszalniki przechodzi tylko od 40 do 55% objętości betonu. W przypadku posiadanych urządzeń do betonowania tą metodą, jest ona wybitnie ekonomiczna i dlatego szeroko stosowana w niektórych krajach nie tylko do betonowania pod wodą, ale także do wykonywania w ielkich masywów betonowych, np. ciężkich zapór wodnych - rys. 17.54. Beton wykonywany metodą dwuetapową wykazuje skurcz co najmniej o 70% mniejszy.

Zaprawę wtłacza się pompą do zapraw za pośrednictwem rur o średnicy od 25 do 40 mm, umieszczonych pionowo i rozstawionych co około 5.0 m.

17.8.3. Betonowanie pojemnikami

Przy mniejszych objętościow o pracach można do betonowania pod wodą stosow ać pojemniki z otwieranym dnem. Pojemnik wpuszcza się pod wodę, aż do zanurzenia się