Str. 4_Rozdział I
Zanim przejdziemy do głównych wariantów, zapoznajmy się z rzadziej spotykanymi kontynuacjami białych w trzecim posunięciu.
B) 3.«f3 3 str. 4
C) 3. i.e2 3 str. 6 3 A) 3. d4
Kontynuacja ta ma bardzo stary rodowód. Znana jest jako gambit hiszpański i jak wynika z relacji G. C. Polerio (1548 - 1612) grywano tak chętnie w Hiszpanii ok. 400 lat temu. Należy jednak dodać, że w innej postaci, o czym powiemy za chwilę. 3„.®h4+
Zdecydowanie najlepsza odpowiedź. Po 3...^f6 4. Gd3 d5 5. e5 ^e4 6. Jt:f4 lub 3...d5 4. e:d5 ^f6 (4...Wh4+ prowadzi do głównego wariantu) 5. c4 c6 6. #b3 c:d5 7. £\c3 białe mają dobrą grę.
4. ,&e2
W czasach Polerio istniał tzw." skok królem". Jeden raz w trakcie partii
_Gambit królewuki
każdy z grających mógł "skoczy królem o dwa pola. Po tym wyjaśnił> niu zrozumiałe staje się,że chętni* grywano wówczas wariant 4. g3 f:g;i
5. Kg2N? W:e4+ 6. €*3 g:h2 7. WIC z dalszym £$c3 i dobrą grą białych
W naszych czasach jest to niemożliwi i król musi wyruszyć na wędrówkę
Tartakower rekomendował 4.si<l;' W partii Terpugow - Brazilski, Mo skwa 1959 grano 4...d5 5. e:d5 .iclt
6. We2+ <$je7 7. c4 c5 8.0/3 Wh6 U d:c5? (lepsze 9. £sc3 c:d5 10. <5lb5 / niejasną grą) A:c5 z przewagą. 4...d5
Przy położeniu białego króla w centrum zrozumiałe jest, że czarni' dążą do otwartej gry...
Zgodnie z analizą Głazkowa po / We1 W:e1+ 8. K:e1 k:f3 9. g13 £\:dh 10. c4 €^e3 czarne mają przewagę
Idea węgierskiego szachisty Broy era. Tym sposobem białe starają |U,> wzmocnić nacisk po linii "f. Niewui pliwym minusem tego posunięciu jest eksponowana pozycja hetmani i
Gambit królewski_Rozdział I
Tylko to energiczne uderzenie w centrum może podważyć zasadność ruchu 3. Wf3.
Narzuca się 3...\Wh4+. ale białe, choć zostają bez pionka, w końcówce zachowują silną inicjatywę.
»3.... Wh4+ 4. g3 f:g3 5. h:g3 Wf6 6. £ic3 ke7 7. kc4 £\c6 8.
W:f3 9. £tf3 kd8 10. d4 d6 11. c3 fm 12. £}:f6+ k:f6 13. Jtg5 Ag4 14. A:f6 A:f3 15. 0-0 kh5 16. g4 g:f6 17. g:h5 Hg8+ 18. ^h2 ^e7 19. ke2 2g5 20. 2f2 2ag8 21. Saf1 ^b8 22. <&h3 £sd7 23. ^h4 2g2 24. Af3 S:f2 25. E:f2 h6 26. kg4 &b6 27. b3 2g5 28. &g3 1/2 Rossetto - Mangini, Mar del Plata 1951.
*3...Wh4+ 4. g3 f:g3 5. h:g3 Wf6 6. ftc3 WT3 7. £i:f3 c6 8. kc4 d6 9. d4 ke7 10. £ig5 £ih6 11. k14 f6 12. £\e6 k:e6 13. A:e6 £tf7 14. £.c8 foó8 15. k\3 h6 16. 0-0-0<ad7 17. Ag6+ 5tf7 18. e5 d:e5 19. d:e5 &:e5 20. k:e5 f:e5 21.£te4 b6 22. Hhf1 0-0 23. )2d7 £lg5 24. Sfd1 i.f6 25. b3 c5 26. Sld3 a5 27. a4 ft:e4 28. k:e4 IIad8 29. Sb7 2b8 30. 2a7 Hfd8 31. 3?d2 Cd4 32. E:d4 c:d4 33. Af5 2d8 34. ^d3 h5 35. <Ź?e4 &f8 36. Ag6 d3 37. c:d3 Teske - Vogt, NRD 1989.
W przytoczonej partii białe mimo braku dwóch pionów zremisowały bez trudu. Przez długi okres czasu uważano, że czarne zdobywają przewagę w następujący sposób:
♦3... 4? ,c6 4. c3 Cjf6 5. d4 d5 6. e5 e4 7. k:f4 ke7 8. £id2 f5 9. e:f6 , &:f6 10. kć3 0-0 11. fob3 kg4 12. We3 ^d7 13. 0-0 2ae8 14.^f3 i.:h3 15. g:h3 ®:h3 16.£ig5 W:e3+
_Str. 5
17. A:e3 kd6 18. kd2 h6 19. ^h3 £}e4 20. Af4 Sf6 21. 2ae1 2g6+ 22. <&h1 Spielmann - Grunfeld, Baden-Baden 1925.
• - posunięcia 1-10 i.w. 11. £te2 kg4 12. Wf2 ^h5 13. g3 Ctf4 14. g:f4 Ah4 15. &g3 We7+ 16. ^f1 kh3+ 17. &g1 #d6 18. f5 foe7 19. We3 £tf5 20. A:f5 A:f5 21. Se1 kh3 22. We5 #g6 23. W:d5+ <&h8 24. 2e3 Wc2 25. £tgf1 i.f2# 0:1 Drimer - Unzicker, Hastings 1970.
•3 4. c3 €tf6 5. d4 d5 6. e5
■?)e4 7. k:14 ke7 8. kd3 f5 9. £id2 0-0 10. 0-0-0Ae6 11. #e2 a5 12. £\gf3 c5 13. h4 c4 14. Ab1 ^:c3 15. bc3 Aa3+ 16. &c2 Wb6 17. 2df1 #b2+ 0:1 Vianna - Ca-stillo, Mar del Plata 1928.
Głazków proponuje, by po 8. Ad3 f5 grać 9. e:f6 €j:f6 10. ćte2 z równowagą.
4. e:d5 &f6
Ciekawe jest także 4...c6!? 5. d:c6 £}:c6 6. Ab5 Wb6! ze świetną grą czarnych.
Inne posunięcia także nie wyrównują gry np.:
•5 T,c3 Ag4 5. W:f4 Ad6 6. #e3+ ke7 7. kc4 0-0 8. £rf3 i teraz 8...c6 dawało czarnym w partii Pianino - Gligorić, Jugosławia 1968 przewagę.
•5. ac4 Ad6 6. M 0-0 7. £ige2 kg4 8. WfZ &bd7 9. h3 kh5 10. d3 f3! 11. g:f3 ^e5 z przewagą czarnych Ree - Gligorić, Teeside 1972.
)