400 (19)

Z. J amfo A. tocioti i frgo ictiinafogir. Wir5W#u 2005 ISBN &>?)!-144? 1-9.0 by WN PWN 2005

•    Dobór cementu. Spośród cementów normalnie twardniejących najlepsze efekty wykazują cementy o podwyższonej zawartości gipsu oraz cementy zawierające GA nie więcej niż 6% i około 3 razy więcej alitu C,S niż bclitu C₂S. Cementy hutnicze i cementy portlandzkie, zawierające dodatki żużla, gorzej zachowują się przy nagrzewaniu i nie powinny być stosowane. W przypadku ich stosowania należy przedłużyć cykl naparzania, a zwłaszcza wydłużyć trzeba okres wstępnego dojrzewania. Dodatek żużla do cementu powoduje zwiększenie skurczu betonu przy karbonizacji. Podobnie należy postępować w przypadku naparzania betonów zawierających zarówno domieszki upłynniające (plastyfikatory), jak i napowietrzające.Bardzo dobre efekty uzyskuje się stosując przy nagrzewie cementy szybko twardniejące.

•    Dodatek CaCl₂. W przypadku betonów zbrojonych (żelbet) należy na każdy 1% chlorku dodać 0,6% azotynu sodowego NaNO, dla wyeliminowania korodującego działania chlorków. Wymienione preparaty są znanymi inhibitorami korozji i nie obniżają wytrzymałości betonu. Betony z wymienionymi domieszkami powinno się dopuszczać do nagrzewania dopiero w momencie, gdy wykazują wstępnie wytrzymałość na ściskanie od 0,2 do 0,3 MPa.

•    Domieszki przyspieszające wiązanie. Można je stosować przy każdej odmianie nagrzewu, ale nie dodawać w maksymalnej zaleconej ilości, aby nie za bardzo przyspieszyć wiązanie.

•    Formowanie na gorąco. W celu dalszego skrócenia cyklu obróbki oraz zmniejszenia skutków pęcznienia podgrzewanej mieszanki betonowej coraz powszechniej stosuje się obecnie formowanie elementów z już uprzednio podgrzanej mieszanki. Ciepła, rozluźniona początkowo mieszanka zostaje zagęszczona przy układaniu. Mieszankę podgrzewa się w betoniarce za pomocą prądu elektrycznego lub pary wodnej. Mieszanka uzyskuje w ciągu od 5 do 15 minut temperaturę rzędu 50°C i w takim stanie zostaje wprowadzona do formy. W celu podtrzymania temperatury' mieszanki wprowadza się dodatkowy nagrzew. Czas jego trwania zależy od wymaganej wytrzymałości po zakończeniu cyklu i od długości okresu obróbki. Do form zamkniętych i izolowanych termicznie, z reguły nie wprowadza się dodatkowego nagrzewu, gdyż w wyniku ciepła hydratacji temperatura automatycznie, w bardzo krótkim czasie, wzrośnie o 10 do 15°C.

Formy izoluje się między innymi spienionym poliuretanem. Stosuje się więc wtedy tylko tzw. utrzymywanie cieplne. Po 24 godzinach beton z cementu portlandzkiego uzyskuje w tych warunkach od 70 do 80% wytrzymałości końcowej.

Betony dojrzewające w formach zamkniętych wykazują z reguły wytrzymałość na ściskanie wyższą niż dojrzewające normalnie. Odnosi się to zarówno do obrabianych termicznie w sposób klasyczny, jak i formowanych na gorąco. Formy, w których stosuje się układanie gorących mieszanek muszą być ogrzane do temperatury ok. 45°C przed wsypaniem mieszanki betonowej. W celu uzyskiwania gorących mieszanek stosuje się najczęściej podgrzewanie parą wodną wprowadzoną bezpośrednio do betoniarki podczas mieszania składników'.

18.2.11. Sprawdzanie przebiegu nagrzewania

Zakres tego bardzo ważnego etapu obejmuje:

•    pomiar temperatury' medium grzewczego.

•    pomiar temperatury betonu,

•    w przypadku autoklawizacji także pomiar ciśnienia.