40 (272)

78

przy czym T ■ u R;

Ty ■ T cos ot i Ry = R sina.

Po uwzględnieniu tych zależności otrzymujemy ^>tg ot,

ot<arc tg//= 16°42'.

Kęt or może być wyznaczony z zależności geometrycznych widocznych na rys. I.63a

po przekształceniu

s 51

, , D(l - cosat) <

1.2.26. Gniotownik obiegowy pracuje w ten sposób. Ze materiał jest podawany do misy, w której są dwa ciężkie koła toczące się po dnie (rys. l.64a). Materiał dostaje się pod koła 1 ulega rozgniataniu. Obliczyć średnicę d największych brył (przyjmując, Ze sę one kuliste). Jakie aogę być rozgniatane w gniotowniku o średnicy kołs D - i,2 o, jeżeli współczynnik tarcia między rozgniatanym materiałem a powierzchnię koła oraz powierzchnię misy fi • 0,35. Ciężar bryły w obliczeniach pominęć.

Rys. 1.64

Rozwiązanie

Stosunek średnicy koła do średnicy kulistej bryły materiału rozdrabnianego wpływa na wartość tzw. kąta uchwytu ,8 (rys. i.64b). Im mniejsza średnica bryły w stosunku do średnicy koła, tym mniejszy Jest kęfr uchwytu i tym korzystniejsze warunki wciągnięcia bryły pod koło. Rozkład sił działających na rozgniataną bryłę pokazano na rys. 1.64c. Składowa pozioma siły nacisku koła na bryłę P odpycha bryłę od koła. Siła tarcia między bryłą a powierzchnią misy T₂ oraz składowa pozioma siły tarcia Tj (między bryłą a powierzchnią koła) nie pozwalającą na odpychanie. W granicznym przypadku tarcia rozwiniętego siły te są równe