4

Wszelkie bariery architektoniczne, komunikacyjne, techniczne, psychologiczne związane ze skutkami choroby utrudniają integrację socjalną.

2. Podstawy patomechaniki narządu ruchu w chorobach reumatycznych W chorobie reumatycznej proces zapalny niszczy stopniowo chrząstkę stawową poprzez narastającą na nią ziarninę . Dochodzi do uszkodzenia elementów stawowych : chrząstek stawowych, kości, układów więzadłowych i części miękkich. Ruch w stawach odbywa się na zasadzie poślizgu i toczenia wzajemnie względem siebie powierzchni stawowych.

Zdrowa chrząstka stawowa jest idealnie gładka, współczynnik tarcia = 0.

W stawie kolanowym, skokowym, barkowym , nadgarstkowym i w stawach rąk- ruch na zasadzie przetaczania (20%) i poślizgu. W stawie łokciowym i biodrowym- tylko ruch poślizgu.

Stabilność narządu ruchu zależy od:

-    zakresu ruchów,

-    siły mięśni

-    sterowania ruchem.

Stabilność narządu ruchu zależy więc od sprawnie działających mięśni i sprawnego układu więzadłowego utrzymującego układ szkieletowy człowieka. Układ trzech sił jest w równowadze. Stabilność stawów nadgarstkowych, kolanowych, skokowych uwarunkowana jest głownie układem więzadłowym.

Stabilność stawów biodrowych, barkowych uwarunkowana jest głównie układem mięśniowym. Stabilność stawów nadgarstkowych, kolanowych i skokowych uwarunkowana jest więzadłami, dlatego chorzy w dysfunkcji zakładają opaski elastyczne, stabilizatory.

Zmiany przeciążeniowe

Przeciążenie to zbyt duża wartość działającej na narząd ruchu siły, która prowadzi do jego dysfunkcji i destrukcji. Można wyróżnić 4 stopnie przeciążenia:

1.    „Normalne” obciążenia adekwatne do budowy narządu ruchu działają długotrwałe, lub ze zbyt dużą częstotliwością na zdrowy narząd prowadząc do jego przeciążenia- praca nakładcza, taśmowa.

2.    Trwałe działanie zbyt dużego obciążenia na zdrowy organizm. Źle prowadzony trening sportowy zdrowych ludzi.