432 433 (2)

zmieniamy pola co drugi dzień. Dawkowanie: 0,2 do 0,6 W/cm². Każdy pas kolejno po 30 sek. do 1 minuty. Całkowity czas zabiegu od 2 do 6 minut maksimum. W neuralgii międzyżebrowej dodatkowo prowadzimy nadżwiękawianie wzdłuż nerwu na odcinku 10 cm od kręgosłupa, stosując dawkę 0,1—0,2—0,3 W/cm², przy czym całkowity czas zabiegów skojarzonych z terapią segmentarną nie może przekraczać 5 minut.

N a d ź w i ę k a w i a n i e splotów i korzonków 1 ę d ż w i o-w o-k r z y ż owych.

Pozycja chorego siedząca lub leżąca na brzuchu.

W lumbago stosujemy nadźwiękawianie na okolicę odcinków rdzenia ^—Sj, przykręgowo. Ruchy głowicy są masujące, prowadzone wzdłuż pasa przykręgowego. Dawkowanie: 0,5 do maks. 1,0 W/cm² w^r zależności od wielkości głowicy. Czas: 5—6 minut.

W przewdekłym zapaleniu korzonków nerwowych (Radiculitis lumbo-sacralis) dawkowanie 0,5 W/cm², czas od kilku do 8 minut, ultradźwięki impulsowa 1/10. Dodatkowo na punkt bolesny pod fałdem pośladkowym statycznie 0,3—0,5 W/cm²; 1—2 minut.

Nadźwiękawianie splotu lędżwiow o-k r z y ż o w e g o Plexus lumbosacralis) wg Kennetha: ryc. 302.

Głowicę ruchem masującym prowadzimy wzdłuż 3 pasów równoległych do kręgosłupa, na odcinki rdzenia Lo—So. Stosujemy po 30 sekund na każdy pas kolejno. Dawkowanie: w przypadkach podostrych 0,1— —0,5 W/cm² do 3 minut, w przewlekłych 0,6—1,2 W/cm²; od 2 do 6 minut.

Ischialgia. Neuritis nervi ischiadici.

Zabieg prowadzimy u chorego ułożonego na brzuchu. Głowicę prowadzimy ruchem okrężnym wzdłuż pasa na tylnej powierzchni uda (wzdłuż przebiegu pnia nerwu kulszowego) oraz wzdłuż łydki od tyłu. Omijamy dół podkolanowy. Dawki stopniowo zwiększane podczas kolejnych zabiegów w zakresie od 0,5 do 1,0 W/cm². Przykręgowo na odcinki od L;j do L.g dawka 0,5 W/cm²; 2—4 minuty. Całkowity czas złożonego zabiegu do 8—10 minut. W przypadkach zapalenia nerwu i korzonków nerwowych stosujemy raczej UD impulsowe w dawce do 0,5— —0,6 W/cm².

Zmiany zapalne w obrębie miednicy małej, guzy nowotworowe i zakrzepy żylne wyłączają możliwość stosowania terapii ultradźwiękowej w okolicy krzyżowo-lędżwiowej.

Myalgia. Lumbago.

Miejscowo: okolica lędźwiowa, dawka: 0,5—1,0 W/cm²; 5—8 minut. Przykręgowo — dawka: 0,2—0,5 W/cm²; 2 minuty.

Neuralgia n. trigemini (wg Kennetha).

Wyniki leczenia wątpliwe. Dawkowanie ostrożne, indywidualne. Ultradźwięki impulsowe 1/5, 1/10, 1/20. Ruchy głowicy okrężne, ustawienie statyczne nad punktami wyjścia gałęzi nerwu trójdzielnego. Średnia lub mała wielkość głowicy.

Na punkt wyjścia I gałęzi nerwu nad brzegiem górnym oczodołu stosujemy nadżwiękawianie wyjątkowo (odbicie od pokrywy czaszki!). UD impulsowe 1/10—1/20, dawki słabe od 0,05 do 0,2 W/cm², czas 1—2 minut.

Ustawienie głowicy dla II gałęzi nerwni w okolicy szczękowej na dolnym brzegu oczodołu. Dawka 0,05—0,2 W/cm², czas 1—2 minuty w przypadkach o przebiegu ostrym; w przewlekłym 0,2—0,3 W/cm², czas do 3 minut. UD impulsowe 1/5—1/10.

W leczeniu III gałęzi, oprócz nadźwiękawiania punktu wyjścia nerwu w okolicy bródkowej, można wykonać ruchy głowicą wzdłuż żuchwy. Dawka: 0,2—0,4 W/cm², impulsy 1/5, 1/10. Całkowity czas zabiegu do 3 minut.

Zabiegi przeprowadzamy u chorego w pozycji leżącej. Ilość zabiegów: 5—6. W razie braku poprawy po I serii, dalsze leczenie fizykalne wymaga zastosowania innych sposobów leczenia (jonizacje wapniowe, prądy diadynamiczne).

Zastosowanie ultradźwięków w leczeniu chorób skóry

W owrzodzeniach podudzia na tle żylaków (ulcus cruris) mają zastosowanie nadźwiękawiania wyłącznie na okolicę otaczającą i brzegi ubytku. Zabiegi przeprowadzane są w kąpieli wodnej.

Wg Wiedau stosuje się dawki 0,2—0,5 W/cm² przez 5—6 minut oraz dodatkowo, przykręgowo na okolicę L5, statycznie 0,2 W/cm² — 2 minuty.

W leczeniu odmrożeń uzyskiwano niepewne wyniki po słabych dawkach i tylko wówmzas, gdy zmiany dotyczyły zaburzeń naczyniowycn bez obecności owrzodzeń.

Ostre procesy zapalne o etiologii zakaźnej (hydroadenitis, furun-culosis, panaritium) stanowią obecnie przeciwwskazania do leczenia ultradźwiękami.

Próby leczenia innych chorób skóry (psoriasis, eczema, alopecia) nie przyniosły wyników.

W leczeniu twardziny skóry (sclerodermia) uzyskiwano poprawę w około 50°/o przypadków (Woeber wg Wiedau) zarówno w rozlanych postaciach, jak i w ograniczonych ogniskowych.

Nadżwiękawianie prowadzone jest równocześnie z terapią penicylinową ogólną. Wiedau poleca stosować dawki duże — 1,0 do 1,5 W/cm² w ciągu kilku minut, zależnie od rozległości pola.

28 — Medycyna fizykalna