62

62

KATARZYNA.

Mozes gadać, bośwa juz powiedzieli Scepon-kowi, ze ją trza wytranśportować.

MOJSIEK.

Poco tego było gadać... Nu, Icyk tara stoi z budkiem za stodołem, ale on nie może długo cekać.

KATARZYNA.

A dyć jej się kazałam zbierać... musi juz być przyryktowana. Maryna! (woła) Maryna, a pójdze baw!

MARYSIA (wchodzi z zawiniątkiem zapłakana).

KATARZYNA.

Pojedzies z Ickiem do służby, bo my ci tu darmo jeść nie będziewa dawali. No, Mośku, weźze ją...

MARYSIA.

Ja nikaj... nikaj nie pojadę, żebyście mię na miejscu uśmiercili. Nie macie prawa wyganiać mię z ojcowizny, bo to nie wase gospodarstwo, jeno mojego tatusia. Nie na to mię wam oddał, żebyście mię żydom sprzedawali. Nie pójdę! nie!

KATARZYNA.

A ty zbereźnico jedna. Cóz to myślis, ze cię będę prosiła, rusaj mi zaraz, bo cię tak sponiewieram, ze żywa z chałupy nie wyjdzies.

MOJSIEK.

Nu, pójdź, pójdź głupia, nie bądź tak ślifo-wana, nic ci sie kiepskiego nie zrobi. Icek jest