57 (127)

prawdziwej identyfikacji. Fisze on jednak: „Przedstawiłem fotografie tej inskrypcji w kilku muzeach, lecz ku mojemu zdumieniu oświadczono mi wszędzie, że na ich podstawie nie potrafi.) dojść do żadnych wniosków”.

Ignatius Donnolly w książce Atlantis podaje listę przodmio-tów, które wydobyto z ziemnych kopców w różnych miejscach Ameryki, a których wiek zdaje się wskazywać na dużo wcześniejsze pochodzenie niż obecność Europejczyków w tym rojo-nio świata. Sn wśróil nich przedmioty wykonano za pomoc.) tokarki. takie jakie cywilizowani kupcy zwykli dostarczać tak zwanym dzikim. Ślady obróbki na tokarce sq bardzo wyraźno, nie może tu być pomyłki. Tak się w każdym razie zwyczajowo mówi, gdyż oczywiście nic możemy akceptować poglądu, że w jakiejś sprawie pomyłka jest absolutnie niemożliwa.

W „Report of tho Smithsonian Institution" (1881- 619) znajduje się relacja Charlesa C. Jonesa o znalezieniu dwóch srebrnych krzyży w stanic Georgia. Sn ono doskonało wykonane, wyposażone w bogaty ornament; nie należa jednak do konwencjonalnych krucyfiksów, gdyż wszystkie ich ramiona sn równej długości. Jones, jako dobry pozytywista, wysunnl hipotezę, żo to Hernando Do Solo, hiszpański badacz Florydy i odkrywca Mississippi, zatrzymał się „dokładnie" w miejscu znalezienia krzyży. Lecz duch przekory drzemiący wo wszystkich „dokładnych” rzeczach spowodował, żo na jednym z tych krzyży znajduje się inskrypcja nie posiadająca znaczenia ani w hiszpańskim, ani w żadnym innym ziemskim języku.

Ilrzml ona według Jonesa IYNKICIDU. Przypuszcza on dalej, że jest to imię i żo ma ono jakieś tubylcze brzmienie, choć powiedziałbym, że chodzi mu tutaj o jakiegoś odległego Inkę (Do Soto w przeciwieństwie do Pizzara był wielkim przyjacielem Inków - przyp. tłum.); żo hiszpański ofiarodawca kazał wyrywać na krzyżu imię Indianina, któremu go ofiarowywał. Przyglądaliśmy się jednak tej inskrypcji sami i okazato się, że rzekome „C" i „D” zwrócono są w przeciwną stronę, zaś to co miało być literą „K" nie tylko jest zwrócone w przeciwną stronę, ale równioż wygląda na napisane do góry nogami.

Trudno jest uwierzyć, żo rozległe kopalnie miedzi w rejonie Jeziora Górnego były kiedykolwiek dziełom amerykańskich tubylców, bowiem wbrew zadziwiającej wielkości tych kopalń, nie znaleziono nigdy nic, co mogło by wskazywać, że obszar ton był kiedykolwiek zamieszkiwany przez stałych mieszkańców: .....ani śladu jakiegoś mieszkania, szkieletu lub kości". Indianie

również nie maju żadnej ustnej tradycji odnoszącej sio d<> tych ^ kopalń („American Antiąuarian", 25-258). Myślo, że miewaliśmy gości, którzy z jakichś powodów musieli szukać miedzi.

Co do innych reliktów tego rodzaju - tutaj potykamy sio o coś, co dotąd nam nie przeszkadzało: fałszerstwo.

Sn włosy zwane prawdziwymi - wioc są i poruki. Sn zęby zwane prawdziwymi - wioc sn i protezy. Prawdziwe pienindze -oraz żetony. Właściwie sn to namiastki, czyli falszywość legalna, prócz której mamy wielka sfero falszywości nielegalnej. Fałszerstwo jest też plagn parapsychologii. Tam gdzie maja miejsce zjawiska parapsychologiczno musza sio toż zdarzać fałszywe zjawiska parapsychologiczno. Sytuacja jost tu tak rozpaczliwa, żo Heroward Carrington, znany badacz tych zjawisk, stara sio ja ratować dowodząc, iż nawet jeśli Eusapia Palladino została schwytana na oszustwie nie znaczy to jeszcze, żo wszystkie produkowano przez nin fenomeny sn fałszywe. Moju własna wersja tej sytuacji jest taka, że nic niczego nie dowodzi, gdyż w bezwzględnym znaczeniu nie ma nic do dowodzenia. Wszystko, co uważamy za prawdziwe przechodzi niezauważalnie w to, co uważamy za fałszywe. Obydwa te przeciwne krańce sn bowiem tylko aspektami tej samej, leżącej u ich podstaw pozorności. Fałszywe znaleziska archeologiczne zdarzaj.) sio często, lecz nio częściej niż fałszywe obrazy.

W. S. Forest pisze w Historical Skatclws of Norfolk, Virginia, że we wrześniu 1833 r. robotnicy kopincy studnio w okolicach Norfolk znaleźli na głębokości 9 m owalna moneto wielkości angielskiego szylinga - właściwie owalny dysk, a nie moneto. Widoczne na nim sylwetki przedstawiały „wojownika lub myśli-wogo, a także inno osoby, których wygląd wskazuje na rzymskie pochodzenie".

Środki wykluczenia togo przedmiotu byłyby prawdopodobnie następująco: ludzie kopia dół, nikt sio specjalnie nikomu nie przygląda; jeden z nich, dowcipniś, nieznacznie upuszcza moneto; potem on sam, czy toż ktoś inny wydajo zdziwiony okrzyk; skupiają sio wszyscy - osłupienie, zdumienie, sensacja. Najbardziej oczywiście dziwi sio sprawca całej przyjemności. Tego, skąd miałby wziąć tak dziwny przedmiot, nie należy w ogóle brać pod uwago. Antykwariuszo nie znali chyba toj „monety”, nie mogłem bowiem znaleźć o niej żadnej wzmianki.

Inna moneta. A także krótkie studium o narodzinach proroka. Oto „American Antiquarlnn" (18-313) powtarza za dziennikiem „Detroit News" historio " znalezieniu miedziaka wielkości dwu-

111