6

252 KLEMENS JANICJUSZ

Jeśli pytasz: gdzie pieśni te? — strawił je płomień;

Niejeden mój tak skończył poetycki płód,

Niedojrzały, miał wartość tę, co każdy miewa

W spiesznej ambicji młodych popełniony błąd.    ¹³⁰

Teraz, kiedy skończone piąte pięciolecie

Do dzieł większych przyzywa, muszę odejść- z ziem Umierając przedwcześnie i nie mogęć sławić,

Ojczyzno ma, jak chciałem,. ni, królowie, was,

Ni dawnych naszych dziejów pieśnią swą uświetniać,    ¹³⁵

Ani tego, co sławić trzeba właśnie dziś.

Więc weseliska zwłaszcza, które dla Augusta Król Ferdynand gotuje i rodzica dłoń,

Inni po mnie je wsławią. Ja jedynie mogę

Błagać, abyś żył, królu, strojny w zwycięstw laur.    ¹⁴⁰

Bywajcie więc, me druhy, i już się gotujcie,

By wyruszyć też w drogi mej ostatniej trud.

Antoninie, ty żegnaj! Niech zostają zdrowi Wszyscy twoi i ty sam, Antoninie mój!

O jakżeż serce boli, jaki żal okrutny,    ¹⁴⁶

Że mi już nie zaświadczyć, jak drogiś mi był!

Że już nie powiem żywym — na nic chęć ma szczera! —

Jak dokładałeś wszystkich sił, bym znów był zdrów'.

Jedno, co mogę: że gdy dostanę się w' sfery,

Gdzie chór błogosławionych powita mnie dusz,    ¹⁵⁰

0    tobie będę mówił, gdy mnie spyta może

Patrząc na marę mego ciała jakiś cień,

Gdy spyta, jak z wątrobą, z śledzioną schorzałą,"

Opuchły wodą w ciała sięgającą głąb,

Jak mogłem dłużej żyć, niż zwykle może człowiek    ¹⁵⁵

Trawiony przez morderczy tej choroby tok —

Powiem, że taki lekarz żyje pośród ludzi,

Tak wielki jak licyjski boga syn i bóg,

Choć tamten Hipolita zbudził raz ze zmarłych,

A wielekroć mnie z grobu odwoływ^rał ten    ¹⁶⁰

1    kryjąc przed Parkami szydził tak z ich złości,

I śmierć moją odwlekał znów' o długi czas,

Lecz przywrócić nie zdołał pierwotnego zdrowia,

Zwyciężali chorobę tę czy inną ludzie,

I    Lecz puchliny zwycięzcą tylko Chrystus sam;

Montanus i Cassianus, włoskiej ziemi chwały,

Nieprześcigniony każdy z nich w swej sztuce mistrz, Nie potrafili jadu pokonać tej żmii,

Chociaż się wylęgała dopiero w te dni,

I    Antonin zaś z nią walczył, gdy się już rozrosła

I gdy się już zwycięsko wdarła w ciała głąb.

Może by też uporem był stawił jej czoła,

Gdyby to było w^?edle miary ludzkich sił.

Dodaj, że to rodzinna jest moja niedola,

Bowiem na tę chorobę i mój ojciec zmarł.

Więc nie dziw to, że wobec takich przeciwników'

Bezsilnie lekarzowi zwiśnie słaba dłoń.

To opowiem o tobie, życie me (bo imię

Jakież inne dać tobie, coś sprawiał, żem żyw?), Własnym uchem ty tego o sobie posłuchasz,

Gdy, sędziwy, do tamtych dojdziesz kiedyś stron: Wszyscy, których zostawiam — ty też tam przybędziesz... Nie pisany na ziemi żywym wieczny dom.

ELEGIA X

Ibis iter longum, miki taedia longa relinqu.es

Ruszysz, Wargawski, w długą do wioski ojczystej Drogę, a mnie zostawisz tutaj długi żal Po sobie, bo od chwili gdymć zaczął być miły,

Obsypujesz mnie mnóstwem przyjacielskich łask. Ruszysz, a ja do niebian będę wznosił modły,

Aby szybko mi ciebie przywrócili znów,

Bo cóż bez ciebie będzie mnie w tym mieście bawić I czymże się ucieszyć zdoła Klemens tw^ój? Przyznaję ja, że może samym swym wyglądem

Za im n war i rarinwar Va7rlr<Trv tpn crrAA

10