80,81 (6)

VUX- -^^u*'A^1«0jvK ₍    frW-MAtłU,

^ _ bpaf; st&y toW, o, ^

■WAKKju X Wrw^xA.*^ v    ¹

C^r-jOjf OfO^Oo ’^<yn>X/ t>Xo£o>v *o Wt^>Vuxt - vwj>, l Ui/>Wj > •i)'U«<A\rOx_Ał^^ ^

\-<iXc^Au.^ i yrzty ^v^i    .

t-o* ^Y.-)vtAAK> V    1MV, fvti^iAl^VMy

UM>s>C    _t

A-C^z-JjLt

^oJu<xAi,<X

dtS/WO

pOu^A.

.->£ui/_v

C^Oja,

VCrCoA>VL

\^u,

UoUux/

ArOjpMr^

•^oAuj

0^\a^XMx.

Vcctao>i

/mc mniej błędów niż w pijaniu spontanicznym. Autorka dochodu do mJcu. że problem wiąże się z. mniejszym stopniem rozumienia struktur tjwych. Dlatego osoby z trudnościami w uczeniu się potrzebują do pra-crwcgo używania języka pisanego instrukcji wyjaśniającej treść struktur owych, analogicznie jak dobizc piszący muszą opanować zasady styli*

Na jeszcze inny, mało znany aspekt trudności w pisaniu zwraca uwagę i I' Wann (1987). Auror doszukuje się związku między dojrzałością schematem- ruchu ręki przy pisaniu a poziomem pisma. Dzieci w wieku między 5 a 11 r.ż. przechodzą kolejne etapy zręczności motorycznej, od ruchów l/w. balistycznych, charakteryzujących się dużą szybkością i małą koordynacją. poprzez, ruchy o mniejszej prędkości i większej równomierności, do ruchów skoordynowanych i celowych. U dzieci dysgraficznych występują zakłócenia w rozwoju zręczności motorycznej, co wiąże się też z ekonomiką mchów ręki. Dzieci te robią więcej przerw w pisaniu, ruchy rąk są niejednostajne, prędkość nierówna, występuje słaba kontrola ruchów ręki.

Trudności w czytaniu rozpatrywane są ostatnio w związku z myśleniem przestrzennym oraz koordynacją wzrokowo ruchową. A. L. bcnlon (1984) stwierdziła występowanie u dzieci dyslektycznych zaburzeń myślenia prze slrzcnnego, czyli orientacji „prawa-lcwa", oraz zaburzeń krótkoterminowej pamięci słownej, badania wykazały, że dzieci uzyskują znacznie niższe wyniki w skali werbalnej niż wykon ani owej testu Wcchslcra. 1 akt ten autorka interpretuje jako efekt generalnie słabego rozwoju językowego dzieci dyslektycznych.

Proces czytania wymaga zaangażowania złożonych procesów lingwistycznych i percepcyjnych, które są sterowane przez przeciwne półkule móz gowc. U dzieci dyslektycznych stwierdza się bardzo często występowanie skrzyżowanej lub słabo ustalonej dominacji w funkcjonowaniu obu półkul, b. Kcefe. D. Swiitncy (1979) formułuje odnośnie tego zagadnienia następujące hipotezy:

—    w procesie normalnego dojrzewania mózgu występuje wzrastająca dominacja lewej półkuli w sferze języka i jego funkcji, u dyslektyków dominacja la rozwija się z opóźnieniami, a zatem zjawisko dyslcksji wiąże się hardziej z. zaburzeniami lingwistycznymi niż pcrccpcyjnytoi;

—    lewa półkula funkcjonuje prawidłowo, a zaburzone jest działanie prawej półkuli. Dyslektycy mają ograniczone spostrzeganie lewej połowy pola widzenia, co wiąże się z upośledzeniem procesów pcrccpcyjnych;

81