80 (151)

Należy nauczyć dziecko, także w możliwie największym stop-niu, rozluźniać mięśnie celem odpoczynku oraz wykonywać proste ruchy, zespoły ruchów i codzienne czynności. Z chorymi dziećmi należy przeprowadzać ćwiczenia prostych ruchów czynnych przy użyciu spastycznych mięśni i ich słabych antagonistów. Ćwiczenia rozpoczynamy od pojedynczych stawów, później przeprowadzamy je w kilku stawach jednocześnie.

Naukę czynności codziennych rozpoczynamy od nauki unoszenia głowy, siedzenia oraz przewracania się z pozycji leżącej na grzbiecie na brzuch i odwrotnie. Gdy dziecko nauczy się panować nad wszystkimi kończynami, musimy je nauczyć stawać i chodzić. Stopniowo włączamy naukę umiejętności potrzebnych w codziennym życiu. Zapoznajemy go tylko z jedną czynnością na raz.

Niekiedy aby zmniejszyć przykurcz mięśni łydki, przy-wodzicieli itp., wykonuje się operacje chirurgiczne.

Typ atetotyczny

Tego typu porażenie jest wywołane uszkodzeniem ciała prążkowanego. U dziecka występują ruchy mimowolne. Sąto dziwaczne, wijące się ruchy rąk, ramion czy innych części ciała. Dziecko przybiera bardzo dziwne pozycje. Odruchy są normalne. Ze względu na sztywność mięśni wywołany przez nie ruch jest nienormalnie powolny. W przypadku kiedy zmiany obejmują kończyny górne i dolne, bardziej nasilone są one w górnych. Przedramię zazwyczaj ustawione jest w nawróceniu, a ramię odciągnięte do tyłu. Stopy mogą być odwrócone, a palce u nóg nadmiernie wyprostowane. Głowę dziecko odchyla do tyłu, usta ma rozwarte z wystającym językiem» sprawia wrażenie niedorozwiniętego umysłowo. Żwacze i mięśnie mowy także mogą być objęte porażeniem.

Głównym zadaniem wleczeniu jest zmniejszenie sztywności mięśni oraz nauka panowania nad niecelowymi ruchami. Aby to osiągnąć uczymy dziecko świadomego rozluźniania mięśni i wykonywania ruchów w takim właśnie stanie. Rozluźnienie mięśni możemy osiągnąć stosując nagrzewanie, masaż, ruchy bierne. Później dołączamy naukę świadomego rozluźniania mięśni jednego stawu, poczynając od głowy i stawów bliższych (najmniej dotkniętych zmianami chorobowymi), a następnie przechodzimy do stawów dalszych (silniej zaatakowanych). Po uzyskaniu panowania nad mięśniami rozpoczynamy wykonywanie ruchów czynnych przy zachowaniu rozluźnionej pozycji ciała. Ruchy te należy wykonywać powoli i ograniczać się do prostych ruchów w jednym stawie. Stopniowo zwiększamy ich szybkość i ilość stawów objętych ćwiczeniem.

Naukę czynności codziennych przeprowadza się tak, jak u dzieci z porażeniem typu spastycznego.

Tvp ataktyczny

Jest to typ lżejszej odmiany porażenia, który wykazuje skłonność do poprawy. Zakłócenia dotyczą równowagi. Występuje obniżone napięcie mięśni, może wystąpić oczopląs i mowa skandowana. Najczęściej u dzieci z porażeniem obustronnym występuje niedorozwój umysłowy. Objawy mają charakter móżdżkowy. Stosuje się takie leczenie, jak w bezładzie móżdżkowym i wiądzie rdzenia.

Zadaniem fizjoterapeutyjest nauczenie dziecka przystosowania się do kalectwa.