84 (59)

W tym samym numerze pisma, w którym ukazała sio odpu wiedź pana Roada, opublikowano toż list innego astronomii amatora, W. R. Dawesa, który widział podobno obiekty wsioi|> niu i uważał, że były to tylko unoszące sio w powietrzu nasiona jakichś roślin. Pan Road przedstawił z kolei swojo stanowisku w liście do prof. Baden Powoi la z British Association i n forum jąc, że obiokly które obserwował nie miały togo samego cliarak teru, co obiekty widziano przez pana Dawesa i neguje inożll wość, że były to jakioś nasiona. Powietrze - jak pisze - byle zupełnie nieruchome, a ponadto ciała te napływały od strony morza, gdzie trudno się raczej spodziewać jakichś roślin zapal niających powietrze swymi nasionami. Obiekty, które oglądał miały ponadto okrągłe, ostro zarysowano i dobrze widoczna kształty; żaden z nich nie miał pierzastego i puchowego wyglą du nasion ostu, który ewentualnie można by brać pod uwagi; o tej porze r. Następnie zaś cytuje fragment listu C. 13. Chalmoi sa, członka Royal Astronomieal Society, który widział podobny strumień świecących ciał, jakby procesje lub migrację, z tym, źa niektóre z obserwowanych przez niego obiektów były raczej wy dłużone niż okrągło.

Pan Henry Wnldner pisze w „Naturo" (5-304), że 27 kwietniu 11303 r. obserwował wielką ilość małych świecących ciał, zdąża jących z zachodu na wschód. Zwróciwszy się z prośbą o wyją śnienie tego zjawiska do dr. Wolfa z obserwatorium w Zurichu. pan Waldner dowiedział sio <>d niego, że podobnie świecące ciała obserwował 11 maja 1)345 r. pan Capocci z Obserwatorium Capodimonto w Neapolu. Waldner pisze również, żo kształty tych obiektów były rozmaite, a w niektórych widoczne były ja kioś wystające części, forma innych przypominała gwiazdę, Istotną zaletą tej obserwacji jest fakt, że w kwietniu nie może być mowy o żadnej pomyłce spowodowanej unoszeniem się w powietrzu dużej ilości różnych nasion.

Chmary małych obiektów, ciemnych tym razem, obserwowali astronomowie Ilerrick, Buys-Bullot i De Cuppis („l/Annoo Sciontifkpio", 1860-25); wielką liczbę małych ciał, których ruch był widoczny na tle tarczy Księżyca, obserwował pan Lamoy („L’Annco Scientifiąuo", 11374-62); inny przykład ciemnej chmary, obserwowanej przez pana Messiera 17 czerwca 1777 r„ podaje w swoich dziełach Arago („Oouvres", 9-38); wielką licz hę świetlistych ciał, któro wyglądały jak gdyby wylatywały ze Słońca, zmierzając w różnych kierunkach, obserwował w Hawanie, w czasie zaćmienia Słońca 15 maja 1836 r., prof. Aubor i I/Astronomio”, 1886-391); znaczną liczbę małych ciał, prze-eiwających się na tlo tarczy słonecznej, niektóre szybko, nioktó-in powoli, większość z nicli o okrągłych kształtach, lecz ■ liii/.ały się także trójkątne. Inne znów, o skomplikowanej linkliirzo, obserwował pan Trouvelet, który uważa że niezależ-iiln ml tego czy były to nasiona, insekty, ptaki lub jakiekolwiek Innu obiekty rodem z Ziemi, nigdy w życiu nic widział czegoś iinilobnogo do tych form („L’Anneo Scientifique”, 1885-8). Relacją o wielkiej liczbie takich ciał, przesuwających się na tle tar-i v słonecznej przez kilka tygodni, od grudnia 1875 do 22 styczniu 1876 r., publikuje również „La Naturo" (1876-384). /smołowano to zjawisko w obserwatorium na przedmieściach Ule do Janeiro. Niektóre z obserwowanych ciał były świetliste, Inno zaś ciemne. Natomiast w „Naturo" (22-64) czytamy, że 22 •miiii:a 1880 r. w miejscowości Kattenau w Niemczech obsorwo-wauo na pól godziny przed wschodem słońca „ogromną liczbę

•    wlollistych ciał, które tryskały spoza horyzontu i zmierzały nadepnie horyzontalnie ze wschodu na zachód". Uderza w tym iiiilsle uwaga, że „wszystkie ono emanowały niezwykło jasnym lilii nkiem".

Czuję, że zaczynamy się już. dusić pod nawałem faktów, nie Widno nam jednak mieć dla siebie zbyt łatwej litości. To wla-olo jest rola faktów: dusić nas, ogłuszać, gwałcić, dopóki się ulu ugniemy i coś się w nas nie przeobrazi.

Mamy więc jeszcze pewien niezwykły fenomen, opisany pi /oz porucznika Herschela, który w czasie obserwowania Słoń-iii działo się to 17 i 18 października 1870 r. w Dangladore, > Indiach - zauważył jakieś dziwne ciemne cienie przemykają-' u na Ile słonecznego dysku i przybierające po jego opuszczeniu wlellislą postać. Ciała te przesuwały się nieprzerwanym stru-lillimiem przez dwa kolejne dni, można więc było dokładnie zauważyć, że różniły sii) one między sobą rozmiarami i prędkością i iii Im. Zastanawiając się nad tym zjawiskiem pan Merschol pi-i' „Ponieważ był to nieprzerwany strumień, płynący przez dwa pełno dni w górnych warstwach atmosfery, brak osobników "Ipadających od głównego nurtu zakrawa na cud historii natu-laliiuj. jeśli nie astronomii” („Monthly Noticos”, 30-135). Nastali lal on również ostrość soczewek na różne odlogłości i widział on, co określa jako skrzydła lub jakieś przejrzyste przydatki.

•    iiliaczył toż coś tak dziwnego, że w polni swej dziowiętnasto-wliiezności napisał: „Nie mogło być dłużej żadnych wątpliwo-M I, była to szarańcza lub jakiś rodzaj much".

165