Kinezyterapia
Pacjent umie posługiwać się protezą oraz wie, jakie ćwiczenia ma wykonywać w celu utrzymania sprawności ogólnej. Nie ma zatem potrzeby organizowania dodatkowych zabiegów z udziałem kinezyterapeuty.
5.1.WIĄD RDZENIA
(TABES DORSALIS, ATAXIA LOCOMOTORIA)
Choroba polega na postępującym zwyrodnieniu tylnych korzonków nerwowych, zwojów rdzeniowych, pęczka smukłego i pęczka klinowatego.
Wiąd rdzenia jest zazwyczaj późnym następstwem kiły i od czasu wprowadzeniaantybiotykówwystępuje stosunkowo rzadko. Możliwe, że w sporadycznych przypadkach wystąpienie wiądu rdzenia wywołuje jakaś inna trucizna.
Choroba występuje częściej u mężczyzn niż u kobiet i pojawia się między dwudziestym a pięćdziesiątym rokiem życia.
W procesie zwyrodnienia dochodzi do zniszczenia włókien nerwowych i zwiększenia się ilości tkanki glejowej.
W niektórych przypadkach stwardnienie może przechodzić na inne słupy doprowadzające, takie jak droga rdzeniowo-wzgórzowa boczna lub droga rdzeniowo-móżdżkowa tylna. Zmiany chorobowe mogą obejmować nerw wzrokowy oraz nerwy ruchowe gałki ocznej.
200
i
Początek choroby jest trudny do ustalenia, a jej przebieg bardzo powolny. Choroba w zwykłej postaci niekiedy zatrzymuje się w zaawansowanym stadium.
W przebiegu wi ądu rdzenia można wyróżnić trzy okresy, z których każdy trwa około 10 lat:
• okres poprzedzający niezborność,
• okres z niezbornością,
• okres porażeniowy.
Okres poprzedzający niezborność charakteryzuje się wystąpieniem:
•bóli strzelających skierowanych prostopadle do osi kończyny i sprawiających wrażenie pchnięcia nożem,
• uczucia opasanią które może być tak rozlane, że sprawia wrażenie pancerza,
• parestezji, najczęściej polegających na drętwieniu pode-szwowych powierzchni stóp,
• objawów ocznych:
- brak reakcji źrenicy na światło przy zachowanej ako-modacji,
- opadanie górnej powieki,
- podwójne widzenie,
- zwężenie źrenic,
- ślepota.
Zarówno parestezjejak i objawy oczne mogąpojawić się w następnym okresie.
Okres z niezbornością charakteryzuje się brakiem koordynacji spowodowanym utratą czucia mięśniowego i stawowego. Chory mając zamknięte oczy, nie jest w stanie określić pozycji stawów ani zasięgu swoich ruchów. Również przy zamkniętych oczach nie może stać ze złączonymi stopami,
201