78 (79)

myślą o sądzie Bożym i wyroku na grzeszników^

Część apologetyczna (ITes 2-3) - wiele osobistych przeżyć Pawła podczas jego pobytu w Tesa tonice.

Przewija się świadomość, że w każdym momencie życia, mówienia czy pisania Paweł jest Apostołem Jezusa - wszystko ma wartość ewangelicznego świadectwa.

Paweł nie przywodzi wspomnień, by się nimi chwalić, ale by lepiej służyć sprawie Bożej, by pokazać, że w jego osobie przejawia się działanie Boże.

2,1-16 - Paweł stwierdza, że jego pobyt nie był daremny, bo dokonał się w Duchu i mocy (dwa odrębne czasowniki na oznaczenie cierpienia - fizyczne i moralne).

To aluzja do takich cierpień Pawła. Dalej Paweł mówi, że jego upominanie nie pochodzi z błędu czy podstępu. Powołanie na Jr 11,20 - by potwierdzić czystość swych intencji.

Przykłady ilustrujące postawę Pawła wobec Tesaloniczan.

Być ciężarem - nie chodzi o powinności materialne wobec Pawła, ale o wydźwięk moralny - Paweł miał prawo do okazywania władzy, ale z tego zrezygnował.

2,9 - praca i trud - chodzi tu o powinności materialne.

2.12    - chwała - atrybut Boga.

Wg NT człowiek może stać się kiedyś uczestnikiem Bożej chwały.

Paweł zwraca się do Tesaloniczan chwaląc ich właściwą postawę. Jego pobyt nie był daremny. Tesaionicznie przyjęli nie tylko Słowo Boże, ale też jego konsekwencje, czyli cierpienia pochodzące od współrodaków (Grecy i ludzie innych narodowości - także Żydzi).

Za przeszkadzanie w głoszeniu Słowa Bożego poganom grozi Gniew Boży. Ten termin ma wydźwięk eschatologiczny - kontekst sądu ostatecznego.

Dalszej trosce o losy Kościoła w Tesalonice daje Paweł wyraz w 2,17-3,10. Fakt opuszczenia Tesaloniki nie zmienił nic w uczuciach Pawła do Tesaloniczan. Paweł podejmował próby ponownego odwiedzenia, ale na przeszkodzie stanął szatan. To nie nadzwyczajna interwencja złego ducha pokrzyżowała jego plany - to wyraz współczesnych Pawłowi przekonań, że działanie złego przejawia się we wszystkim, co sprzeciwia się realizacji planów Bożych.

2,19-20 - doksologia

3 - ciąg dalszy troski o Tesaloniczan, ukazanie nowych inicjatyw Pawła i Sylwana. Wskazuje Paweł na podstawową funkcję misjonarza - umacniać i utwierdzać w wierze.

3,4 - sprawa prześladowania za wiarę

3,6-10 - pochwały Tesaloniczan i chęć ich zobaczenia, bo wieści od Tymoteusza były pomyślne.

3,11-13 - modlitwa o wzajemną miłość - wrażenie zakończenia listu.

3.13    - aluzja do Dnia Pańskiego

„...wraz ze wszystkimi Jego świętymi." - Kto to święci?

•    Aniołowie - Za 14,15

•    Chrześcijanie

rs

l 4,1

Część dogmatyczna i moralna

4,1-12 - krótkie wprowadzenie - zachęta do postaw moralnych zgodnie z zasadami podanymi przez Pawła. Nauka o paruzji - Tesaionicznie nie byli w tym jeszcze uświadomieni. Najpierw wyjaśnia los zmarłych i jeszcze żyjących w czasie paruzji, potem czas paruzji.

2 pytania:

• Dotyczy losu tych, co zmarli nie doczekawszy paruzji. Zamiast umarł - zasnął (przenośnie). Paweł patrzy na śmierć nie jak na coś definitywnego, ale jak na czas przejściowy. Nadzieję opiera na śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa.

Czas - nie da się podać dokładnego terminu (5,3 - czas nie jest dokładnie znany)

Paweł wyraża przekonanie, że ten dzień nie zaskoczy Tesaloniczan, bo nawrócili się - chodzą w światłości.

Prośby i zachęty dotyczące społecznego życia chrześcijan.

2 LIST PO TESALONICZAN

Autorstwo:

Na przestrzeni 2 ostatnich wieków odmienne stanowisko katolicko - protestanckie. Protestanci od dawna kwestionowali pawłowe autorstwo. Argumenty:

•    Zbyt odmienne przedstawienie oczekiwania na paruzję

ITes 51?- Jezus pojawi się niespodziewanie 2Tes 3,4 - najpierw będą znaki

•    Obydwa listy tak bliskie treściowo, że niekiedy całe zdania powtarzają się dosłownie. Paweł nie powtarzał siebie.

Wniosek: 2Tes dzieło kogoś innego, kto streścił ITes, ale podszył się pod autorytet Pawła.

Katolicy - długo uznawali pawłowe autorstwo 2Tes. W ciągu ostatnich 30 lat pojawia się coraz więcej twierdzeń, że 2Tes nie pochodzi od Pawła.

Kolejność 1 Tes i 2 Tes

Uważano, że 1 Tes był pierwszy, ale 2 Tes powstał tuż po roku 51.

Niektórzy uważają, że 2 Tes powstał w czasie HI podróży misyjnej w Efezie

Są tacy, którzy myślą, że 2 Tes - pierwszy.

Jeszcze inni - powstały równocześnie.

Pierwszy miał był przeznaczony dla Tes nawróconych z pogaństwa, a drugi do nawróconych z judaizmu. Jeśli Paweł nie napisał 2 Tes - to powstał on później (koniec I w.)