anna paszkowska rogacz strona 21

2. Ćwiczenia integrujące grupę

Słowo wprowudzujqce

Prowadzenie zajęć grupowych korzystnie jest poprzedzić ćwiczeniami, które przełamują lody. zachęcają uczniów do otwartego wyrażania własnych myśli, budują poczucie bezpieczeństwa. Niektóre poradniki metodyczne (np. Townsend, 1996} zalecają poświęcenie im nawet jednej czwartej planowanego na zajęcia warsztatowe czasu.

Na wstępie prowadzący zajęcia wita uczniów, przedstawia sic i podaje krótką informację o celu spotkania, charakterze zajęć (warsztat) i czasie ich trwania. Zaznacza, że spotkania będą poświęcone poznawaniu siebie w kontekście przyszłej pracy.

Następnie wspólnie z uczniami ustala zasady ułatwiające pracę grupy. Proponowane są następujące zasady: s dotrzymywanie umów; * . *

ta norma dyskrecji - możliwość posługiwania się informacjami o grupie jako całości, a nie o poszczególnych uczniach; ć3 prawo każdego ucznia do własnego zdania i opinii;

Si prawo do eksperymentowania ze swoimi zachowaniami;

£1 norma wzajemnego słuchania się i uwagi;

53 norma otwartego dzielenia się swoimi odczuciami.

Podobne „kontrakty"’ do proponowanego są często zawierane przez uczestników szkoleń prowadzonych metodami aktywnymi [Jak żyć z ludźmi, 1999; Sierpińska, 1993; Kostecka, 1997). Również z doświadczeń szkoleniowych autorki tej książki wynika, że okazują się one skutecznym sposobem budowania atmosfery bezpieczeństwa i współpracy w grupie.

Poniżej przedstawiono wybrane ćwiczenia z tego zakresu.

Ćwiczenie 1.

ĆWICZENIE 1. Dziennikarz

(opracowanie wiosnę)

Cele:

H integracja grupy;

SI rozwój komunikowania się uczestników zajęć;

S zainicjowanie myślenia o przyszłości.

Czas: 45 minut

Pomoce: niepotrzebne

Przebieg:

1. Uczniowie otrzymują od prowadzącego zadanie przeniesienia się myślami w przyszłość.

Wyobraźcie sobie, że jest rok 2010- spróbujcie zobaczyć siebie u; tym właśnie roku.

Pomocne będą tu pytania:

3 jakie mam wykształcenie?

E gdzie pracuje?

U na czy polega moja praca? gdzie mieszkam?

2. Uczniowie mają kilka minut na przeniesienie się myślami w przyszłość i wyobrażenie sobie własnej osoby za kilka lat. Dobierają się następnie w pary (dowolny sposób dobierania się). W parach przeprowadzają mini-wywiady na temat partnera. Prowadzący podaje instrukcję:

Wyobraźcie sobie teraz, Że jesteście dziennikarzami. Waszym zada niem jest poznanie rozmówcy, takim jakim on jest w 2010 roku. W parach uzgodnijcie, kto pierwszy odgrywa rolę dziennikarza, a kto rozmów cy. Po pięciu minutach, które wam zasygnalizuję, zamieniacie się rolami. Następnie odbędzie się prezentacja zaczynająca się od słów: „Poznałem dzisiaj ciekawego człowieka../'

3. Po upływie 10 minut relację z wywiadu rozpoczynają ochotnicy, a jeśli ich nic ma, to prowadzący proponuje pierwszą parę (a ona z kolei wybiera kierunek dalszej prezentacji). Każdy z dziennikarzy przedstawia swojego rozmówce.