anna paszkowska rogacz strona$ 25

2. Ćwiczenia integrujące grupę

ĆWICZENIE 5. Drzewo (podobieństwa i różnice)

(źródło: fctfkowska-Roęca, 2001 b)

Cele:

ss integracja grupy; ia szukanie podobieństw;

a świadomość własnej indywidualności z jednej strony;

S świadomość przynależności do grupy z drugiej strony.

Czas: 30 minut

<•

Pomoce: flamastry, duże kartony Przebieg:

1. Grupy (po 3-6 osób) rysują na kartonie drzewo, z wyraźnym podziałem na pień i gałęzie. Zadaniem każdej grupy jest ustalenie, iakie cechy, właściwości, zainteresowania, zdolności, cele, wartości łącza jej uczestników, a jakie ich różnią. Podobieństwa grupa umieszcza na pniu, indywidualne różnice to poszczególne gałęzie drzewa.

2. Na koniec grupy prezentują swoje prace.

3. Rozwój samopoznania

3.1. Ocena własnych zdolności i możliwości Słowo wprowadzające

W doświadczeniu indywidualnym człowieka szczególne miejsce zajmuje wiedza o sobie samym, czyli obraz własnej osoby. Składnikami tej samowiedzy są przekonania dotyczące własnego wyglądu i cech fizycznych, umiejętności i zdolności, cech charakteru, pragnień, postaw, ról społecznych. Józef Koziełecki (1981) wyróżnia kilka klas sądów składających się na samowiedzę jednostki. Są wśród nich sądy opisowe (samoopisy), sądy wartościujące (samooceny), sądy o standardach osobistych (życzenia i pragnienia na temat własnej osoby). Często trudno jest rozróżnić samoopis od samooceny. Na przykład stwierdźcie: „Uczę się w Liceum nr ET, można potraktować jako sąd mieszany, przedstawiający zarówno stan faktyczny, jak i ocenę, jeśli owo liceum należy do grupy szkól o wysokim poziomie nauczania, a uczeń jest z tego faktu dumny. Większość badaczy sprowadza zatem samowiedzę do samoocen (Koziełecki. 1981).

Obraz własnej osoby kształtuje się już w dzieciństwie i stopniowo staje się coraz bardziej stabilny. Donald Super, reprezentant rozwojowego podejścia w poradnictwie zawodowym (Hornowska, Paluchów -ski. 1993. s. 107), za osiowy termin koncepcji projektowania kariery uznał właśnie pojęcie obrazu własnej osoby. Uważa on, że zawodowy obraz własnej osoby wraz rozwojem życia jednostki rozwija się na podstawie obserwacji pracy, identyfikowania się z pracującymi dorosłymi oraz wszystkich innych doświadczeń. Zdaniem Supera, wzorzec realizowanej przez całe życie kariery jest realizacją tego obrazu własnej osoby. Istotnym jego elementem jest samoocena własnych