adm8

w przeznaczeniu broni. Wspomniana wcześniej specyfika tworzenia carskosielskicgo Arsenału - kiedy pierwszeństwo przyznawano wybitnym dziełom minionych epok, spowodowała zepchnięcie na dalszy plan broń wojskowi) o funkcjach bojowych. Znaczna liczba zachowanych egzemplarzy wystarczy, aby mieć wyobrażenie o ewolucji uzbrojenia i charakterystycznych cech, typowych dla poszczególnych grup oręża.

Liczni) grupę, zgodnie z funkcjonalnym przeznaczeniem, stanowi broń paradna. W jej skład wchodzą bogato zdobione kompletne uzbrojenia ochronne; zbroje i pńl-zbroje, wykorzystywane podczas uroczystych pochodów i dworskich turniejów. .Jest ich tak wicie i są one tak różnorodne, że wybór najlepszych przykładów jest zadaniem bardzo trudnym. Tym niemniej w kolekcji zbroi europejskiej wyróżnić należy znakomitą pólzbroję augsburskiego mistrza z 2 połowy XVI w. Antona Peffcnhausera [czynnego w latach 1525-1603 red. A.Cli.J. Wśród broni siecznej na uwagę zasługuje paradna szabla cesarza Napoleona, a z broni palnej - wspaniały myśliwski komplet z czasów carycy Katarzyny II w oprawie z kości słoniowej. W zbiorach Arsenału Państwowego Ermitażu jest wiele rodzajów paradnej broni białej, siecznej i drzewcowęj (np. szpady dworskie XVIII w., partyzany, halabardy, szpontony, będące na wyposażeniu dworskiej straży).

I na koniec jeszcze jedna grupa militariów - broń myśliwska. Liczne jej przykłady zgromadzone zostały dzięki osobowości samego założyciela carskosielskicgo Arsenału, cara Mikołaja I oraz jego syna i następcy cara Aleksandra II. Obaj byli nie tylko znakomitymi koneserami broni, ale także doświadczonymi, zwłaszcza Aleksander II, myśliwymi. Dysponując ogromnymi możliwościami, dążyli do powiększenia zbiorów Arsenału o najlepsze typy broni myśliwskiej, uprzednio przekonawszy się osobiście o ich wartościach w czasie polowań. Na powiększenie myśliwskiej części zbiorów duże znaczenie miał fakt, jak już wspomniano wcześniej, obdarowywania obu carów i ich najbliższych krewnych swoimi dziełami przez znanych konstruktorów i mistrzów. Mieli oni nadzieję na uzyskanie wysokiej oceny tych wytworów.

W ten sposób stworzona została zadziwiająca kolekcja, pełna rzadkich i niecodziennych obiektów. Wśród nich znajdują się: europejskie miecze myśliwskie z ciężkimi trój-graniastymi głowniami, przeznaczonymi do zabijania potężnych zwierząt, stosunkowo proste luki myśliwskie z północy, zestawy noży wchodzące w skład niemieckich militariów myśliwskich XVII-XVUI w., wyszukane francuskie kordziki z XVIII w. i wiele innych. W skład zbioru wchodzą także skomplikowane rodzaje wielofunkcyjnej broni myśliwskiej, łączącej w swej budowie funkcje broni białej i palnej, lakie są np. ciężkie niemieckie kopie - rohatyny, zaopatrzone w dwa lub nawet trzy pistolety, myśliwskie szpady i noże o analogicznej zasadzie działania bądź kusze o różnej konstrukcji, używane podczas polowań na drobne ptactwo i zwierzynę.

Podstawową i prawdopodobnie najbardziej interesującą częścią tej kolekcji jest seria przeróżnej broni palnej. Znaleźć tu można zarówno znakomite myśliwskie strzelby pochodzące z moskiewskich pracowni Zbrojowni kremlowskicj z XVII w., bogato dekorowane, niezawodne w użyciu arkebuzy, dzieła najlepszych europejskich mistrzów, wreszcie są tutaj dalekonośnc kaukaskie strzelby XIX w., doskonale strzelby z królewskich wytwórni Paryża XVIII w. i perfekcyjne pod względem budowy strzelby niemieckich, szwajcarskich i amerykańskich konstruktorów XIX w.

•#«

lak przedstawia się krótka charakterystyka jednego z najlepszych zbiorów iv święcie.

28