badanie7

lampy. Badania lamp wielkiej częstotliwości w jej rzeczywistych warunkach pracy, jak to ma miejsce np. przy badaniu wzmacniaczy mocy, nie stosuje się ze względu na skomplikowany proces pomiarów przy wielkich częstotliwościach.

Zniekształcenia nieliniowe wnoszone przez lampę pracującą w stopniu wielkiej częstotliwości [1,4]

Wzmocnienie lampy nie charakteryzuje w pełni w wielu wypadkach jej jakości. Jeśli lampę przeznacza się do pracy w urządzeniu odbiorczym wielkiej częstotliwości o wysokiej jakości przenoszenia sygnału, bardzo ważne staje się zagadnienie poziomu zniekształceń nieliniowych. Zniekształcenia nieliniowe mogą powstawać w poszczególnych stopniach urządzenia odbiorczego w tych wypadkach, kiedy amplitudy napięcia zmiennego na siatce sterującej lampy stają się tak wielkie, że parametry pracy lampy przestają być stałymi w ciągu okresu drgań. Wówczas zachodzi zachwianie liniowej zależności między amplitudami drgań w obwodzie anodowym i siatkowym lampy.

Szczegółowe rozpatrzenie zagadnienia zniekształceń nieliniowych, wnoszonych przez lampy w stopniach wzmacniaczy wielkiej częstotliwości, jest omawiane w specjalnych kursach radiotechniki [1,2], dlatego też tutaj ograniczymy się do fizykalnego określenia różnych typów zniekształceń i krótkiej matematycznej analizy, koniecznej dla uzasadnienia metodyki ich pomiarów.

W stopniu wzmacniacza wielkiej częstotliwości występują zniekształcenia nieliniowe, spowodowane następującymi przyczynami:

a)    modulacja wtórna — powstająca wskutek zakrzywienia charakterystyki I_a, U_s, mającej kształt krzywej drugiego stopnia. Przy jednoczesnym doprowadzaniu do siatki lampy sygnału wielkiej częstotliwości U_ml oraz drgań zakłóceń o małej częstotliwości U„.₂ zachodzi modulacja wtórna sygnału U_m. częstotliwością drgań U_m2. Poziom tych zniekształceń określany jest wielkością współczynnika wtórnej modulacji;

b)    zwiększenie głębokości modulacji — wynikające z zakrzywienia charakterystyki I_u — U, trzeciego i wyż-

10* 147