Alkocholizm jest chorobą 14

marihuany zawiera w sobie tyle substancji toksycznych co 10-20 zwyczajnych papierosów. Obserwuje się także osłabienie ogólnej odporności organizmu. U kobiet dochodzi do zaburzeń owulacji, skrócenia cyklów miesięcznych i zmniejszenia płodności. Dzieci regularnych palaczek marihuany wykazują, w wieku lat 4, gorszą pamięć i gorzej mówią. U mężczyzn palących Cannabis obniża się ilość i ruchliwość plemników w spermie a także spotykane są częściej, niż w przeciętnej populacji, przypadki impotencji. W badaniach na zwierzętach stwierdzono zmniejszenie aktywności seksualnej.

Alkaloidy zawarte w konopiach indyjskich bardzo trudno wydalają się z ustroju. Składnik psychoaktywny - tetrahydrokannabinol utrzymuje się w organizmie przez ok. 30 dni (bardzo łatwo rozpuszcza się w tłuszczach i stąd trudno wydala się). Zależność od kanabinoli jest zależnością psychiczną ale obserwowano również, po zaprzestaniu palenia, słabo wyrażone objawy zespołu odstawienia (abstynencyjnego).

Substancje

wziewne

(inhalanty)

Już w XIX wieku, w Wielkiej Brytanii i Ameryce Północnej, znane było wąchanie tlenku azotu. Na szerszą skalę, wąchanie benzyny w celu uzyskania stanu odurzenia, zaczęło rozpowszechniać się, w latach pięćdziesiątych, w Stanach Zjednoczonych. W latach sześćdziesiątych, wąchanie klejów, benzyny i rozpuszczalników stało się modne wśród nastolatków zarówno w Stanach Zjednoczonych jak i na Zachodzie Europy. Stopniowo powiększała się ilość substancji, których wdychanie dawało stan odurzenia. Zaczęto wykorzystywać do tego celu kleje, farby, lakiery, detergenty, aerozole, a nawet środki do prania na sucho i gaz propan-butan z butli turystycznych. W latach 70-tych zanotowano w Polsce pierwsze przypadki zatruć rozpuszczalnikiem organicznym o nazwie TRI oraz proszkiem do prania o nazwie 1X1, który był podgrzewany i wąchany grupowo przez młodzież. Obecnie najczęściej używane są kleje i rozpuszczalniki. Zawarte w nich związki chemiczne (toluen, benzen, ksylen, trójchloroetan itp.) mają szczególne powinowactwo do tłuszczów i z tego powodu są bardzo wolno eliminowane z organizmu.

Głównym ryzykiem związanym z wąchaniem tych związków są, poza możliwością śmiertelnego zatrucia, poważne uszkodzenia wątroby, nerek, serca oraz ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego. Stopień uszkodzenia zależy m.in. od „stażu” wąchania, czasu ekspozycji oraz intensywności i częstotliwości seansów. W literaturze opisywane były przypadki zespołów móżdżkowych (ataksja’, dyzartria¹’, drżenia), zapalenia wielonerwowego oraz zaników mózgu.

Reasumując - wiele rozpuszczalników organicznych takich jak eter, benzyna, rozcieńczalniki zawarte w klejach itp. wytwarzają opary, których wdychanie powoduje zatrucie organizmu i stan odurzenia.

Wygląd i objawy po użyciu: mocno zaczerwienione oczy (zapalenie spojówek), kichanie, katar, kaszel, niewyraźna mowa, czasami krwawienie z nosa. Osoby wdychające te substancje tzw. „wąchacze” doznają nieodwracalnych zmian, umiejscowionych najczęściej w układzie nerwowym, oddechowym i krążenia.

Substancje    Do najczęściej przyjmowanych w Polsce substancji ha-

halucynogenne lucynogennych należą grzyby z grupy Psylocybe (spożywane suszone lub surowe, do kilkunastu sztuk jednorazowo). Znacznie rzadziej używane są: lulek czarny (Hyoscyamus niger), bieluń dziędzierzawa (Datura stramonium), korzeń kokoryczki pustej (Co-rydalis rhisoma) i LSD (w postaci nasączonych papierków do ssania, kapsułek i tabletek). Do grupy substancji halucynogennych należy jeszcze wiele innych roślin - kilkadziesiąt kaktusów, owoce, grzyby, korzenie i kory drzew. W celu uzyskania „mocnych wrażeń” stosowane są także - meskalina (peyotl), harmina, ibogaina i wiele, wiele innych.

Przyjmowanie tych substancji powoduje, w pierwszej fazie wystąpienie objawów fizycznych (nudności, drżenia mięśniowe, wzrost ciepłoty ciała i ciśnienia krwi) a w drugiej - objawów psychicznych (omamy, zwłaszcza wzrokowe, iluzje, urojenia, zaburzenia percepcji czasu, zaburzenia pamięci, napady paniki i agresji). Osoba będąca pod działaniem halucynogenów ma zafałszowany odbiór wrażeń zmysłowych, doznaje barwnych wizji, uzyskuje zmianę poczucia kształtów i barw, zaostrzone widzenie kontrastów i detali, zaostrzenie wrażeń słuchowych, poczucie derealizacji’^{2 3}. Zaburzeniu ulega także orientacja w czasie i przestrzeni. Objawy psychiczne utrzymują się

129

1

ataksja - niezborność, upośledzenie zdolności sprawnego i dokładnego wykonywania ruchów.

2

dyzartria - zaburzenia mowy polegające na niedokładnym lub zmienionym wymawianiu wyrazów.

3

derealizacja - objaw chorobowy polegający na tym, że świat wydaje się zmieniony, a ludzie jakby inni.