CCF20071020014 (2)

Graniewska D., Krupa K., Balcerzak-ParadowskaB., Samotne matki, samotni ojcowie, Warszawa 1986.

Jundziłł E., Dom Samotnej Matki w Gdyni - badania monograficzne, „Problemy Rodziny” 1995, nr 3.

Kozdrowicz E., Sytuacja dziecka w rodzinie matki samotnej, Warszawa 1989.

Krążel M., Wybrane problemy opieki nad samotnymi matkami, „Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze” 1987, nr 10.

Ochmański M., Rola matek samotnych w wychowaniu dzieci, „Problemy Rodziny” 1981,nr5.

Pawłowska R., Trudności wychowawcze matek samotnie wychowujących dzieci, „Problemy Rodziny” 1990, nr 3.

Pielkowa J., Rodzina samotnej matki jako środowisko wychowawcze, Katowice 1983.

TietzeH. G., Czas samotności. Zycie po rozstaniu, Warszawa 1995.

Wrochno-Stanke K., Potrzeby rodzin jedynych żywicielek a polityka społeczna, „Problemy Rodziny” 1975, nr 4.

ROZDZIAŁ IV

Róża Pawłowska

BEZDOMNOŚĆ - OBJAW CZY PRZYCZYNA SAMOTNOŚCI CZŁOWIEKA WE WSPÓŁCZESNYM ŚWIECIE

1. Określenie pojęcia bezdomność

Bezdomność można rozpatrywać jako pewien rodzaj sytuacji życiowej konkretnej osoby, która doświadcza jej z różnych przyczyn (tkwiących w samej jednostce lub poza nią) łub zjawisko społeczne, z którym we współczesnym świecie spotykamy się już niemal na każdym kroku. Ogólnie można powiedzieć, że jest to stan ludzkiej egzystencji przejawiający się w permanentnym braku stałego miejsca zamieszkania - z wyboru łub z konieczności. Ustawa o pomocy społecznej określa ludzi bezdomnych jako te osoby, które nie dysponują pomieszczeniami ani innymi miejscami spełniającymi warunki mieszkalne lub nie są w stanie korzystać, z tych, które im przysługują. Zgodnie z określeniem bezdomności można wyróżnić następujące jej rodzaje:

•    bezdomność całkowita (przymusowa) - przejawia się tym, że człowiek nie posiada żadnego stałego lokum z przyczyn od niego niezależnych;

•    bezdomność częściowa - charakteryzuje ludzi, którzy nie mogą bądź nie chcą przebywać w przysługującym im lokum;

•    bezdomność czasowa (incydentalna) - dotyka ludzi tylko na określony czas;

83