CCF20080702049

91

95

MIEDNICA KOSTNA JAKO CAŁOŚĆ

Wspólną nazwą miednicy obejmujemy pierścień kostny utwoizony przez kość krzyżową, guziczną i obie kości miedniczne. Kresa graniczna (linea terminalis) dzieli miednicę kostną na dwa odcinki: górny, czyli miednicę większą {peluis major) oraz dolny, czyli miednicę mniejszą (pelvis minorj.

Miednica większa jest utworzona przez lędźwiowy odcinek kręgosłupa oraz talerze kości biodrowych i bierze udział w wytwarzaniu ścian jamy brzusznej.

Miednica mniejsza jest ograniczona od tyłu kością krzyżową i guziczną, z boku kośćmi kulszowymi i częściowo kośćmi biodrowymi, od przodu spojeniem tonowym i kośćmi łonowymi.

Wyczuwalne punkty kostne miednicy pozwalają na pobranie wymiarów, które pozwalają wnioskować, czy jama miednicy jest dostatecznie szeroka dla przejścia części przodującej płodu w czasie porodu. Odróżniamy następujące płaszczyzny i wymiary:

• Płaszczyzna wchodu miednicy (planum aditus peluis) - jej miano wywodzi się z faktu, że jest pieiwszą płaszczyzną, którą musi „pokonać” (wstawić się) część przodująca płodu w czasie akcji porodowej. Płaszczyzna ta biegnie przez kresę graniczną: tj. górny brzeg spojenia łonowego, grzebienie kości łonowych, kresy łukowate, linie łączące powierzchnię miedniczną kości krzyżowej z jej podstawą oraz wzgórek (promontorium). Wzgórek = kąt lędźwiowo-krzyżowy, zależnie od źródeł, jest określany jako krążek międzykręgowy pomiędzy L5 i SI lub najbardziej ku przodowi wysterczający punkt pierwszego kręgu kości krzyżowej.

Ryc. 39. Wymiary płasz-    Diameter

czyzny wchodu miednicy    recta