CCF20080702059

101

STRZAŁKA

(Fibula)

Jest kością długą i podobnie jak we wszystkich kościach długich wyróżniamy w niej trzon oraz koniec bliższy i dalszy. Koniec bliższy nazywamy głową strzałki (caput, fibulae), natomiast koniec dalszy określamy mianem kostki bocznej (malleolus lateralis).

Na trzonie strzałki (corpus fibulae) odróżniamy trzy powierzchnie: przyśrodkową (facies medialis), boczną (facies lateralis) i tylną (facies posterior) oraz trzy brzegi: przedni (marga anterior), tylny (margo posterior) oraz przyśrodkowy, czyli międzykostny (margo medialis seu interosseus). Na powierzchni tylnej w 2/3 górnych występuje grzebień przyśrodkowy (crista medialis), dzielący powierzchnię przyśrodkową na dwie części.

Koniec bliższy tworzy głowę strzałki {caput fibulae), która ku górze kończy się wierzchołkiem głowy strzałki (apex capitis fibulae). Na stronie przyśrodkowej głowy strzałki znajduje się powierzchnia stawowa głowy strzałki (Jacies articu-laris capitis fibulae). Głowę od trzonu oddziela szyjka strzałki (collum fibulae).

Koniec dalszy, czyli kostka boczna (malleolus lateralis) posiada na swojej powierzchni przyśrodkowej powierzchnię stawową kostki bocznej (facies articula-ris malleoli lateralis). Na tylnym brzegu końca dalszego biegnie bruzda kostkowa (sulcus malleolaris). Przyśrodkowo od niej leży dół kostki bocznej (fossa malleoli lateralis).

RZEPKA

(Patella)

Jest największą trzeszczką (os sesamoideum), choć niektórzy uznają ją za zwykłą kość szkieletu, wbudowaną w ścięgno mięśnia czworogłowego uda. Wyróżniamy w niej: podstawę rzepki (basis patellae), wierzchołek (apex patellae), powierzchnię przednią (Jacies anterior) oraz wypukłą powierzchnię stawową (facies articularis).