CCF20081202056

A

B

C

D

E immk

F

G

Rys. 68. Charakter wzrostu drobnoustrojów na pożywkach stałych; A - G - wzniesie nia kolonii (A - plaska, B - wzniesiona, C - lekko soczewkowata, D - wypuklii, E - wzniesiona ze ściętym wierzchołkiem, F - ze wzniesionym środkiem, G - brodaw kowata); H - O - brzegi kolonii (H - równy, I - falisty, J - płatowaty, K - kar bowany, L - ząbkowany, M - promienisty z brzegiem płatowatym, N - rozgałęziony,

0    - korzonkowaty); P - S - wzrost na agarze skośnym (P - nitkowaty, Q - lekko rozprzestrzeniający się z brzegiem falistym, R - rozprzestrzeniający się z brzegiem ząbkowanym, S - rozprzestrzeniający się); T - Y - wzrost na żelatynie kłutej (T - be/ upłynnienia, U - kraterowe upłynnienie, V - workowate, W - lejkowate, X - wal cowate, Y - kielichowate)

Ćwiczenie 7.3. Obserwacja wzrostu drobnoustrojów na pożywkach płynnych

1    stałych

Materiały: hodowla na pożywce płynnej w probówce, hodowla na agarze w słupku, hodowla na płytce Petriego w postaci kolonii.

Wykonanie badania. Opisać w zeszycie wyniki obserwacji wzrostu drobnoustrojów nu różnych pożywkach:

-    na pożywce płynnej - zmętnienie, tworzenie się osadu lub kożuszka;

-    na agarze w słupku - formę wzrostu (nitkową, z rozgałęzieniami), wytwarzanie się gazów (rozerwanie się słupka);

-    na płytce Petriego - kształt, wielkość, barwę i inne cechy kolonii.

('Wiczcnie 7.4. Obserwacja kolonii wyrosłych na płytkach Petriego oraz obliczanie ogólnej liczby drobnoustrojów w 1 g (lub 1 cm³) badanej próbki

Materiały: płytki Petriego z posiewami po zakończonej hodowli.

Wykonanie badania. Przeprowadzić obserwację wyrosłych kolonii oraz ich liczenie w celu ustalenia ogólnej liczby drobnoustrojów. Do liczenia wziąć płytki z d\vu kolejnych rozcieńczeń z liczbą kolonii w granicach 30-300. Policzone kolonie Zamączyć dermatografem lub tuszem na zewnętrznej stronie płytki. Wyniki uzyskane l dwu równoległych płytek z jednego rozcieńczenia zsumować i obliczyć średnią arytmetyczną, a otrzymaną wartość pomnożyć przez rozcieńczenie. Analogicznie postępować z obliczeniem wyniku z kolejnego rozcieńczenia. Jeżeli wyniki z dwu kolejnych rozcieńczeń są zbliżone (dopuszcza się odchylenie do 10%), obliczyć średnią arytemetyczną tych wyników otrzymując ostatecznie liczbę komórek drobnoustrojów w 1 g lub 1 cm³ badanego produktu.

Interpretacja wyniku. Otrzymany wynik porównać z wymaganiami normy przedmiotowej i ocenić jakość produktu. Zgodność wyników z tymi wymaganiami jest podstawą do uznania produktu za nadający się do spożycia i podstawą do zaliczenia go d₀ odpowiedniej klasy jakościowej.¹’

Ćwiczenie 7.5. Obserwacja wzrostu baterii na pożywce z żółcią i zielenią brylantową oraz oznaczanie miana coli badanego materiału

Materiały: probówki z posiewami po zakończonej hodowli w cieplarce.

Wykonanie badania. Wykonać obserwację wyhodowanych posiewów i sprawdzić obecność gazu w rurkach Durhama. Największe rozcieńczenie, w którym jest obecny gaz w rurce (co najmniej 1/10 jej objętości), jest podstawą do obliczenia miana coli. Wynik podać w postaci ułamka dziesiętnego, określającego ilość produktu wprowadzonego do probówki z pożywką.

Sposób obliczania wyniku. Jeżeli w analizowanych posiewach obecność gazu w rurkach Durhama stwierdzono np. w probówkach z rozcieńczeniami 10'¹, 10'², 10'³, a w probówkach z dalszymi rozcieńczeniami nie było już gazu, to miano coli wynosi 0,001. Jeżeli obecność gazu stwierdzono we wszystkich badanych rozcieńczeniach, to zapisuje się, że miano coli jest niższe od największego rozcieńczenia (np. jeżeli to było rozcieńczenie 10*², to miano coli jest poniżej 0,01). Jeżeli nie wykryto obecności gazu w żadnym z rozcieńczeń lub nawet po posianiu nierozcieńczonego produktu, to podaje się, że bakterie coli są nieobecne w najmniejszym rozcieńczeniu (0,1) lub nawet w 1 g (1 cm³) produktu.

Interpretacja wyników. Otrzymany wynik porównać z odpowiednią normą przedmiotową i na tej podstawie ocenić jakość higieniczną badanego produktu. Wyniki zanotować w zeszycie.

” Pełna ocena uwzględnia również wyniki badań chemicznych i organoleptycznych.

129

9 - Mikrobiologia żywności