I Uczniowie przez większość cz.nsu słuchają. piszą i rozwiązują ic-sly podobnie dzieje sie bez wzniecili mi wiek uczniów, Mało sło-sttjc się środkow luidiowizmilnych, nudo jest wycieczek. Rzadko zuprusz.ti się osoby z zewn;|trz, by mówiły coś na lekcjach. Aktywne metody uczenia się związane z przeżywaniem (np. metoda inscenizacji) si| bardzo rzadko stosowane. Najwięcej różnorodności w podejściu do dzieci można znaleźć w klasach najmłodszych.
g. Znaczna część uczniów jest biernie zadowolona w związku z życiem w szkole. Raczej lubi się kolegów i nauczycieli. Lubiane są ćwiczenia fizyczne oraz wszystko, co pozwala na rysowanie, konstruowanie. poruszanie się, robienie czegoś, chociaż dzieci zdają sobie sprawę, że nie jest to w szkole najważniejsze.
h. Na każdym poziomie nauczania znaczący odsetek uczniów nic rozumie, co nauczyciele polecają, nic umie kończyć zadań w terminie, jednym słowem nie daje sobie rady. Znaczny procent uczniów wymagałby dodatkowej opieki i pomocy ze strony nauczycieli.
i. Wszystko w szkołach toczy się lepiej wśród młodszych uczniów niż wśród starszych. Nauczyciele stosują więcej różnorodnych metod, lepiej się kontaktują z młodszymi, łatwiej znajdują z nimi wspólny język. Młodsi uczniowie znajdują więcej zadowolenia, są aktywniejsi. W miarę upływu lat wszystko powoli się pogarsza.
Przeanalizuj ten tekst i zastanów się, w jakich punktach opis polskich
szkól mógłby być identyczny, a W jakich odmienny.
Bruner J., O poznawaniu. Szkice nu lewei rękę. PWN, Warszawa 1971.
Kruszewski K., Zrozumieć szkole;. MAW, Warszawa 1987.
1. Co jest dla Ciebie najważniejsze w pracy dydaktyczno-wychowawczej? Spróbuj wymienić 3-5 spraw czy celów.
2. Czy sądzisz, że należy się raczej kierować prywatną wizją celów wychowania. jaką ma nauczyciel, czy wytycznymi władz oświatowych?
3. Jak sądzisz, do jakiego Stopnia szkoła może i powinna oddziaływać wychowująco, a nic tylko nauczająco? W jakich dziedzinach ten wychowawczy wpływ może najwyraźniej się przejawić?
4. Niektórzy uważają, że szkoła nic powinna wyrabiać światopoglądu, ani skłaniać do wyboru kierunku politycznego. Jeśli zgadzasz się z tym stanowiskiem, spróbuj sformułować jego minusy. Jeśli nie zgadzasz się, spróbuj znaleźć plusy.
5. Zastanów się, czy są sprawy, w obrębie których oczekiwania dyrektora lub rodziców rozmijają się z Twoją perspektywą i Twoim sposobem podejścia do wychowania.
6. Spróbuj opisać w 5-10 punktach „ukryty program" panujący w szkole, którą dobrze znasz.
7. Czy zgadzasz się z poglądem, że przy planowaniu celów oświaty główny „problem edukacji" w każdym kraju to znalezienie równowagi między „wolnością jednostki" a „stabilnością społeczną”? Czy w Polsce istnieje ta równowaga, czy też jest „przechył" na jedną stronę?
8. Gdybyś mógł sam całkowicie decydować o celach wychowania w szkole, to na co wówczas położyłbyś nacisk?
9. Zobacz zdanie prof. Jana Szczepańskiego zamykające rozdział 3. Jeśli rzeczywiście nauki pedagogiczne w przyszłości „zrezygnują z ingerencji". to będzie to zjawisko optymistyczne czy pesymistyczne? Zgromadź argumenty na rzecz każdej z tych opinii.
Gęsicki J.. Juk nie zwariować »■ szkole'/ Interium, Warszawa 1992. Kruszewski K., Zmiana i wiadomość. PWN, Warszawa 1987. Szczepański J„ Społeczne uwarunkowania rozwoju oświaty. WSiP. Warszawa 1989.
W Części I zapoznałeś się z głównymi pojęciami używanymi wówczas, gdy mówi się lub pisze o oświacie i pedagogice. Poznałeś również różne znaczenie tych pojęć - to wszystko powinno Ci dać poczucie, iż jesteś kompetentnym użytkownikiem piśmiennictwa pedagogicznego.
Dowiedziałeś się także, jak w ciągu łat kształtowały się refleksje pedagogiczne. które aktualnie doprowadziły do pojawienia się kilku „orientacji pedagogicznych”, czyli konkurencyjnych wobec siebie zestawów poglądów na temat tego, jaką rolę powinny w społeczeństwie spełniać szkoły. Uzyskałeś także wiedzę na temat tego, jak możnapodchodzić do celów kształcenia i wychowania oraz mogłeś zapoznać się z podstawowymi poglądami będącymi odbiciem odwiecznego sporu o to, czy działalność nauczycielska jest wykorzystywaniem wiedzy, jaką nagromadziła nauka, czy przejawem twórczej inwencji o charakterze artystycznym.