B

Niszczyciel

ORP „PIORUN”

Opracowanie modelu — PAWEŁ MISTEWICZ

Podstawowe dane taktyczno-techniczne (stan z 1944 r.)

-    1760 (2330) ton

-    108,65 m

-    10,95 m

-    3,50 (3,91) m

-    5500 Mm przy 15 węzłach i 3700 Mm przy 20 węzłach

-    33,2 węzła

-    200 oficerów i marynarzy

Uzbrojenie: 6 dział kal. 120 mm (3 x II), jedno działo plot. kal. 102 mm, 4 działka plot kal. 40 mm (1 x IV), 10 działek plot. kal. 20 mm (4 x II i 2 x I), jedna 5-ru-rowa wyrzutnia torped kal. 533 mm, 2 miotacze i 1 zrzutnia bomb głębinowych.

Wyporność std (maks.) Długość całkowita Szerokość

Zanurzenie std (maks.) Zasięg pływania

Szybkość maks. Załoga

4 maja 1940 roku pod Narwikiem zatonął niszczyciel ORP „Grom". Ocalała załoga już wkrótce miała otrzymać nowy okręt. Okazał się nim zwodowany 7 maja

1940    r. brytyjski niszczyciel HMS „Nerissa”, który został oficjalnie przekazany Polskiej Marynarce Wojennej 5 listopada 1940 r. Nadano mu nazwę ORP „Piorun".

Pierwszym dowódcą nowego okrętu został kmdr por. Eugeniusz Ptawski. Zatoga składała się z 10 oticerów oraz 190 podoficerów i marynarzy. Okręt od początku do końca swej służby w Polskiej Marynarce Wojennej nosił taktyczne oznaczenie G 65 (malowane na burtach).

W grudniu 1940 r. „Piorun” otrzymał pierwsze zadanie bojowe. którym było towarzyszenie płynącym do Wielkiej Brytanii trzem krążownikom pomocniczym. W styczniu 1941 r. nasz niszczyciel jako eskorta pancerników Nelson i Rodney brat udziat w akcji wymierzonej przeciwko niemieckim okrętom Scharnhorst i Gneisenau, które próbowały przedrzeć się na Atlantyk. W maju

1941    roku „Piorun" włączyI się do tropienia niemieckiego pancernika „Bismarck", który wraz z krążownikiem „Prinz Eugen" próbował przedostać się na Atlantyk. Nocą 26 maja „Piorun” nawiązał kontakt z „Bismarckiem". Niemiecki pancernik rozpoczął ostrzeliwanie naszego okrętu z odległości 12 000 m i kontynuował je przez całą godzinę. „Piorun" oddal w kierunku pancernika kilka salw, po czym umiejętnie stosował uniki i otaczał się zasłoną dymną. Po utraceniu kontaktu z wrogim okrętem „Piorun" udał się do Anglii (Plymouth). Kolejne miesiące wojny to służba konwojowa na Atlantyku i Morzu Śródziemnym. We wrześniu 1942 r. okręt skierowano na kapitalny remont, po którym został wcielony w skład „Home Fleet".

W styczniu 1943 r. „Piorun" rozpoczął patrole oraz eskortowanie konwojów, w czerwcu zaś przeszedł na Morze Śródziemne. W listopadzie okręt powrócił do Anglii i brał udział w eskortowaniu atlantyckich konwojów. 24 maja 1944 r. „Piorun" został wcielony w skład 10 llotyIli niszczycieli, by już 9 czerwca wraz z innymi okrętami wziąć udziat w klasycznej, nocnej bitwie z niemieckimi niszczycielami pod Ouessant, w wyniku której Niemcy utracili dwie swoje jednostki (ZH 1 i Z 32). Kilka dni później w nocy z 13 na 14 czerwca „Piorun” wraz z niszczycielem brytyjskim „Ashanti" wziął udział w bitwie pod Jersey z siedmioma niemieckimi trałowcami. W jej wyniku zatopiono na pewno dwa niemieckie okręty, dwa prawdopodobnie a kolejne dwa uszkodzono. Jedną z ostatnich, słynnych bojowych akcji „Pioruna"byto zatopienie okrętu pomocniczego „Sauertand" 14 sierpnia 1944 r.

W czasie wojny niszczyciel „Piorun" przepłynął 218 000 mil morskich, uczestniczył w eskorcie licznych konwojów, brat udział w patrolach na Morzu Północnym i Śródziemnym, zatopił 4 okręty nawodne, 2 uszkodził, zestrzelił 1 samolot i prawdopodobnie zniszczył jeden okręt podwodny. Byt wyjątkowo szczęśliwym okrętem Polskiej Marynarki Wojennej o czym świadczy takt, że w czasie jego wojennej służby nie zginął ani jeden z członków jego załogi. Okręt zwrócono Royal Navy 28 października 1946 r., gdzie służył przez kolejnych 10 lat pod nazwą HMS „Noble”.

Uwagi wstępne

Model kartonowy niszczyciela ORP „Piorun" zaprojektowany został w skali 1: 200. Przedstawia on okręt w kamuflażu z drugiej połowy 1944 roku. Model ze względu na dużą liczbę drobnych części przeznaczony jest dla modelarzy z pewnym już doświadczeniem w budo

wie tego typu jednostek. Kartonowa replika tego okrętu jest stosunkowo pracochłonna w montażu, jednak poprawne jej wykonanie może dostarczyć dużo satysfakcji budującemu. Aby nieco ułatwić sam montaż modelu w opracowaniu wprowadzono szereg oznaczeń. Na przykład czerwony kolor numerów części oznacza miejsce, w któ-

2

MAŁY MODELARZ