CCF20110112002

WSPÓŁCZESNOŚĆ

Edmund Husserl

„Każda źródłowo prezentująca naoczność jest źródłem prawomocności poznania, że wszystko, co się nam w „intuicji" źródłowo przedstawia, należy po prostu przyjąć jako to, jako co się prezentuje, a także jedynie w tych granicach, w jakich się tu prezentuje". (Idee czystej fenomenologii i fenomenologicznej filozofii, t. I)

„Największym niebezpieczeństwem dla Europy jest zmęczenie".

(Kryzys europejskiego człowieczeństwa)

Jakie elementy są kluczem do prawomocnego poznania? Jakie jest największe niebezpieczeństwo dla Europy?

filozofia, musi pozbyć się założeń; powinna ograniczać się do tego, co niewątpliwe. Ponieważ fenomenologia jest metodą, która pokazuje, jak należy badać fenomeny, czyli zjawiska warto zauważyć, że możemy wskazać trzy wymiary fenomenu: 1. przedmiotowy — fenomen czegoś; 2. podmiotowy - fenomen dla kogoś i 3. horyzontalny, czy z horyzont, świata - czyli fenomen, który pozostaje z relacji z innymi fenomenami.

Czym jest więc opis fenomenologiczny? - jest takim opisem przedmiotu, któr musi naprowadzić czytelnika na takie samo widzenie fenomenu, jaki miał opisujące fenomenolog. Z tego wniosek, że opis fenomenologiczny powinien dotyczyć jakie u kluczowej istoty fenomenu, oczywistości, bezpośredniości. Można więc powiedzieć, żz fenomen to przede wszystkim istota.

Fenomenologia zajmująca się istotą - eidos - nazywana jest nauką „ejdetyczną Husserl przypominał, że pytanie o istotę to pytanie „co"? Istota dotyczy trzem wymiarów fenomenu: istota krokodyla (czegoś), krokodyl dla mnie (istota dla koges - krokodyl jest krokodylem dla mnie, dla mojego brata, dla kominiarza itd.), ae także krokodyl jest w relacji z innymi gadami, drapieżnikami (istota związaru: z innymi istotami). Ważnym punktem fenomenologii Husserla jest stwierdzenie, że rur interesuje go, czy dany przedmiot jest rzeczywisty czy nie, bowiem istota przedmio: :^r ■' rzeczywistych i nierzeczywistych jest taka sama.

Akty spostrzeżeń

Dla autora Idei fenomenologii bardzo ważne są przede wszystkim akty spostrzeżs-Spostrzeżenia dla niego są oczywiście źródłem. Patrząc na złamany w woczr kij, mogę powiedzieć „kij jest złamany", ale zgodnie z zasadami husserlowskei fenomenologii powinienem powiedzieć: „wadzę ten kij jako złamany". Na czym po eg. błąd - w pierwszym wypadku moja interpretacja spostrzeżenia jest błędna, ponieważ: wychodzę poza ścisłe granice spostrzeżenia, wyprowadzam konstrukcje myślowe, któr n w spostrzeżeniu nie ma. W drugim wrypadku mówię, co naprawdę wadzę, zaczynam : fenomenologiem - Tischner napisał: „Przechodzę bowiem z poziomu badania rzeczy ru: poziom badania zjawisk rzeczowych, z tego, co jest, na poziom tego, co widzę i czocj jako istniejące. Badam świat, ale nie taki, jaki on jest niejako »sam w sobie«, ale jakim : ^r dla mnie, a więc jedynie o tyle, o ile jest zjawiskiem świata".

Redukcja fenomenologiczna

Husserl uważał, że poznanie tak zwane naturalne nie jest poznaniem naukowa— Rozumowanie i wadzenie śwdata naturalne jest złudne, ponieważ na ogół rzecz btra: opiera się na naszej niewiedzy. Fenomenolog powinien te pozory przezwyciężyć. Pierw^rsr — i koniecznym krokiem jest dokonanie epoche - redukcji, „wyłączenia" i „wzięda w nawis naszego nastawienia do świata oraz naszą dotychczasową wiedzę o świecie. Trzex zaznaczyć, że nie ma tu mowy o negacji świata, lecz, tylko o wzięciu w nawias - n

348