CCF20110112013

WSPÓŁCZESNOŚĆ

Martin Heidegger

Byt, który zawsze jest w sposób bycia-w-świecie. Tu poszukuje się tego, o co pytamy w (pytaniu) „kto?". Fenomenologiczne wskazanie winno określać, kto jest w modus przeciętnej powszedniości jestestwa (por. rozdział czwarty tego działu).

Bycie-w jako takie; musimy przedstawić ontologiczną konstytucję samej wewnętrzności (Inheit) (por. rozdział piąty tego działu). Każde zwrócenie uwagi na jeden spośród tych momentów konstytutywnych oznacza przywołanie pozostałych, a więc każdorazowo widzenie całego fenomenu. Bycie-w-świecie jest wprawdzie a priori koniecznym ukonstytuowaniem jestestwa, lecz dalece niewystarczającym do pełnego określenia jego bycia. Przed indywidualną tematyczną analizą każdego spośród trzech wydobytych tu fenomenów spróbujmy dokonać orientacyjnej charakterystyki ostatniego spośród wymienionych momentów ukonstytuowania.

Co oznacza być-w? Wyrażenie to uzupełniamy od razu do: bycie-w ,,w świecie" i mamy skłonność do tego, by rozumieć owo bycie-w jako / „bycie w...". Ten ostatni zwrot oznacza sposób bycia bytu, który jest „w" jakimś innym tak jak woda „w" szklance, suknia „w" szafie. Przez owo „w" rozumiemy stosunek do siebie bycia dwóch rozciągłych „w" przestrzeni bytów pod względem ich miejsc w niej zajmowanych.

4.2. Heidegger podejmuje analizy ukonstytuowania jestestwa, widzi je jako bycie-w-świecie. Jego rozważania idą w kierunku rozumienia terminu bycia-w-świecie.

4.2.    Gdy teraz zapytamy, co się objawia w fenomenalnej zawartości (Befund) samego poznawania, trzeba będzie stwierdzić, że samo poznawanie najpierw opiera się na byciu-już-przy-świecie, które istotowo konstytuuje bycie jestestwa. To bycie-już-przy nie jest od razu drętwym wpatrywaniem się w coś czysto obecnego. Bycie-w-świecie jest zatroskaniem odurzonym światem, o który się troska. Aby poznawanie mogło być badawczym określaniem czegoś obecnego, potrzebny jest wcześniej pewien niedobór w zatroskanym ,,mieć-do-czynienia" ze światem. Wycofując się z wszelkiego wytwarzania, operowania itp., zatroskanie zwraca się ku jedynemu jeszcze pozostałemu modus bycia-w, ku jeszcze-tylko-przebywaniu-obok... Na gruncie takiego sposobu bycia ku światu, który pozwala spotykać już tylko w czystym wyglądzie byt spotykany wewnątrz świata, i jako modus tego sposobu bycia, możliwe jest wyraźne wglądanie w to, co daje się tak spotykać.

\a czym polega ukonstytuowanie jestestwa? Co oznacza termin bycia-w-świecic?

- spróbuj przeanalizować poszczególne człony' tego terminu. Na czym polega

zatroskanie bycia-w-świecic?

4.3. Podejmując analizy ontologiczne, Heidegger zajmuje się istotą „światowości". Zastanawia się czym jest świat.

4.3.    „Światowość" jest pojęciem ontologicznym i oznacza strukturę konstytutywnego momentu bycia-w-świecie. To ostatnie zaś jest nam znane jako egzystencjalne określenie jestestwa. Sama światowość stanowi zatem egzystencjal. Gdy pytamy ontologicznie o „świat", bynajmniej nie opuszczamy tematycznego pola analityki jestestwa. „Świat" w aspekcie ontologicznym nie jest określeniem tego bytu, którym z istoty jestestwo nie jest, lecz charakterem samego jestestwa. Nie wyklucza to, że droga badania fenomenu „świata" musi prowadzić przez byt w obrębie świata i bycie tego bytu. Zadanie fenomenologicznego „opisania" świata jest tak dalekie od oczywistości, że już jego zadowalające określenie wymaga istotnych wyjaśnień ontologicznych.

373