B

POLSKI

CZOŁG PŁYWAJĄCY

PZInż. 130

Opracowanie

modelu

HENRYK

WISZNIEWSKI

W roku 1936, w ramach ogólnej modernizacji armii, opracowano program rozbudowy broni pancernej na okres 6 lat, do roku 1942. W Biurze Studiów Państwowych Zakładów Inżynieryjnych opracowano pod kierunkiem Inż. E. Ha-bicha kilka projektów, z których trzy, w tym czołg „PZInż. 130,", zrealizowano. Prototyp czołgu z wieżą, bez uzbrojenia, w roku 1937 poddany został próbom terenowym. Komisja uznała, że czołg ten po usunięciu pewnych niedomagać nadaje się do produkcji seryjnej. Jego konstrukcja, w porównaniu z podobnymi typami zagranicznymi, była całkowicie nowoczesna. Nowością było zastosowanie niezależnego zawieszenia kól. Składało się ono z elementów pracujących na skręcanie, połączonych z hydraulicznymi tłumikami drgań. Maszyna ta |ednak nie weszła do produkcji 2 - MAŁY MODELARZ

Dane taktyczno-techniczne

Długość - 4220 mm Szerokość - 2080 mm Wysokość - 1880 mm Prześwit - 320 mm Masa - 3,91

Załoga - 2 osoby (kierowca i strzelec)

Uzbrojenie - (przewidywane) 1 karabin maszynowy 7,9 mm lub 1 wlelkokallbrawy karabin maszynowy 220 mm. Pancerz - kadłub: przód I boki 8 mm Tył - 6 do 8 mm, dno i góra 4 mm Napęd - sześciocyfrowy silnik gażmkowy polskie) konstrukcji PZInż. 425, chłodzony cieczą, o mocy 95 KM z zapasem 210 litrów paliwa

Szybkość - na lądzie 60 km/godz, na wodzie 10 km/godz Zasięg na lądzie - 360 km

Model opracowano w skali 1:25 na podstawie planów zamieszczonych w „Modelarzu" nr 6/66.

seryjnej, jej prototyp zaginął w wojnie obronnej Polski w roku 1939.

WSKAZÓWKI

OGÓLNE

Model jest prosty w budowie, jego wykonanie nie

powinno sprawić trudności nawet początkującym modelarzom. Ze względu jednak na dość dużą liczbę drobnych elementów, wymaga dokładności w wycinaniu i sklejaniu części, unikania pośpiechu oraz dużo... cierpliwości. Należy stosować zasadę: najpierw

przymierzyć, potem sklejać.

Plany zakładają wykonanie modelu metodą stykową, eliminując tam, gdzie jest to możliwe, wszelkiego rodzaju sklejki i zakładki. Metoda ta, przy odrobinie wprawy, jest łatwa i pozwala na dokładne łączenie części. Wykonanie niektórych elementów, na przykład ożebrowanle kól. zęby i grzebienie gąsienicy, wycinanie otworów w tarczach kół (zaczerniamy w tym przypadku białe pola tuszem) można pominąć. Osłabi to jednak końcowy efekt, przy założeniu, że model nasz ma być wierną kopią oryginału.

Do wykonania modelu niezbędne będą dodatkowe materiały: miękka tektura grubości 1-0,8 i 0,5 mm, drut 1, 0,5 I 0,3 mm, nożyczki, pinceta, ukośnie ułamane żyletki, linijka, nóż, drobny papier ścierny, farby nitro lub plakatowe. Do klejenia najlepiej użyć „Bu-tapernu" I „Wlkolu".

9 - 1995 r.