CCI20130725205

206

10. Zintegrowane systemy usuwania zanieczyszczeń organicznych...

Regulacja stopnia recyrkulacji wewnętrznej

Systemy regulujące wielkos'ć recyrkulacji wewnętrznej wykorzystują algorytmy oparte na powiązaniach między stopniem recyrkulacji, a ilością azotanów(V) zawracanych do komory anoksycznej oraz między wielkością recyrkulacji wewnętrznej, a warunkami procesu denitryfikacji określanymi przez wartość potencjału oksydacyjno-redukcyjnego i stężenie azotu azotanowego!V) w komorze anoksycznej.

Na rysunku 10.34 przedstawiono rozbudowany system do automatycznej regulacji wielkości recyrkulacji wewnętrznej w reaktorze biologicznym do usuwania związków biogennych.

Rys. 10.34. Schemat układu do automatycznej regulacji wielkości recyrkulacji wewnętrznej w reaktorze biologicznym do usuwania związków biogennych

System wykorzystuje sygnały z przepływomierzy mierzących ilość ścieków dopływających (Q) i ilość ścieków recyrkulowanych do komory anoksycznej (Q_w) oraz sygnały z sond potencjału oksydacyjno-redukcyjnego (R_x) i stężenia azotu azotanowego(V) w strefie denitryfikacji (N0₃). Sterownik (ST) przetwarza zbierane sygnały i dokonuje oceny czy:

-    stężenie azotu azotanowego(V) (N0₃) w komorze anoksycznej (KA) mieści się w zakresie zdefiniowanym przez użytkownika (od 1 do 3 gN/m³),

-    wartość potencjału oksydacyjno-redukcyjnego (Rx) w komorze anoksycznej (KA) mieści się w zakresie zdefiniowanym przez użytkownika (od -100 do -200 mV),

-    wyliczony stopień recyrkulacji wewnętrznej (QJQ) nie przekracza wartości maksymalnej zdefiniowanym przez użytkownika (4,0).

W zależności od wyników takiej oceny sterownik może utrzymać aktualne parametry pompowni recyrkulatu lub ustalić kierunek i wielkość zmian wydajności pompowni na podstawie opracowanych wcześniej zależności empirycznych (np. w trakcie rozruchu technologicznego systemu) uwzględniających specyficzne warunki reaktora.