choroszyI2

492

69850. W przypadku zaś przyłączy stalowych użyteczne może być szlifowanie lub piaskowanie przyłączy i odtłuszczanie w benzynie.

Wytrzymałość sklein na ścinanie jest znacznie większa niż wytrzymałość na rozciąganie, dlatego połączenia klejowe należy konstruować tak, żeby skleina była ścinana. Warunek ten starano się spełnić w konstrukcjach różnych połączeń klejowych pokazanych na rysunku 22.13. Połączenia te są często stosowane jako pomocnicze, np. uszczelniające w różnych połączeniach złożonych. W celu uniknięcia ewentualnego rozwarstwienia można je stosować wraz z innymi połączeniami. Użyteczne mogą być w ta-

Rys. 22.13. Konstrukcja różnych połączeń klejowych oraz dopuszczalne kierunki obciążeń: a) połączenia kątowe, b) połączenia zawijane, c) połączenia zagłębiane, d) połączenia rur

kim wypadku połączenia za pomocą nitów rurkowych (rys. 22.14c) i gwintowe (rys. 22.14d). W przeciwieństwie do nich połączenia spawane (rys. 22.14a) i połączenia nitowe za pomocą nitów pełnych (rys. 22.14b) są zbyt sztywne i nie dopuszczają do przyjęcia części obciążenia przez skleinę.

Połączenia sklejane, wykonane zgodnie z zaleceniami wytwórcy kleju, mają wiele zalet i dlatego należą do coraz częściej stosowanych w budowie maszyn. Oto najważniejsze ich cechy:

a)    duża wytrzymałość zmęczeniowa - większa niż wytrzymałość połączeń nitowych i spawanych, wynikająca z braku koncentracji naprężeń występujących np. przy nitowaniu lub spawaniu,

b)    lepsze tłumienie drgań niż połączenia uzyskane innymi sposobami.

a    b    c    d

Rys. 22.14. Połączenia klejowe wzmocnione: a) spoiną, b) nitem pełnym, c) nitem rurkowym, d) śrubą