Depresja u dzieci i mlodzieży 9 (70)

UC8. osiągają gorsze wyniki i wzrasta u nich brak motywacji. Powinien potwierdzać naturalne zdolności ucznia, wzmacniać poczucie jego osobistej wartości (pojęcie samego siebie), umacniać jego poczucie bezpieczeństwa i otwierać przed nim oczekiwania przezwyciężenia trudności i osiągania lepszych wyników szkolnych. Nauczyciel w każdym konkretnym przypadku powinien umieć wybrać najbardziej odpowiednie technik), aby uzyskać u ucznia konieczną motywację.

> Włączyć samego ucznia do uczenia się, zgodnie ze znany-k mi strategiami „nauki uczenia się'. Trzeba towarzyszyć

uczniowi, który ma trudności w nauce, aby uczył się łatwiej i lepiej, aby on sam zobowiązał się stopniowo do zdobywania i realizowania nowych wzorców i nawyków postępowania. W len sposób uczeń również się motywuje, ponieważ zyskuje zaufanie do siebie samego w miarę, jak maleje jego wcześniejsze zahamowanie. Równocześnie stanie się w ten sposób bardziej aktywny i dynamiczny w pracy szkolnej i zdobywaniu nowych nawyków zachowania.

> „Uczyć i cieszyć się" to klasyczne wyrażenie, które mogłoby streścić całą serię środków zapobiegania depresji dziecięcej. Wysiłek i intuicyjne odrzucenie, które wielokrotnie prowokuje nowa wiedza, wiedzie do frustracji i rozczarowania u ucznia, który nie widzi rezultatów czy bezpośrednich korzyści. W obliczu wrażenia nietolerancji i wyczerpania. nauczyciel pomoże zrozumieć uczniowi to, co związane jest z pracą, pomoże mu zminimalizować negatywne efekty, które towarzyszą wysiłków uczenia się, pokaże mu radość szukania i znajdowania rozwiązań, dochodzenia do

celów i przezwyciężania trudności. Dzięki tym środ-wm aaaecko. dalekie od uczucia frustracji i przygnębienia, dostrzeże u siebie większe możliwości zrozumienia, odkry-ca czy realizowania czynności, których przedtem mu zaiwaniano. Będzie bardziej tolerancyjne względem opóźnień • osiąganiu dobrych rezultatów, będzie mogło realizować projekty o większym zasięgu. Ufniej będzie uczyło się lepszego rozwijania się w konkurencyjnym społeczeństwie, tak niestałym w możliwościach pracy i ofertach kulturalnych.

Rodzina i szkoła wobec samobójczego zachowania nastolatka

Jak zaznaczyliśmy pod koniec rozdziału trzeciego, przez długi czas negowano występowanie depresji w okresie dzieciństwa, a w konsekwencji tego związek między depresją a samobójstwem dziecięcym. Jednakże od 1970 roku różni naukowcy, między innymi Pfef-fer, doszli do wniosku, że depresja jest włączona w jakiś sposób w dziecięce zachowania samobójcze.

Współzależność między dwoma zjawiskami (depresja i samobójstwo) jest na pewno większa u młodzieży¹³ i z tego powodu, w tym końcowym rozdziale na temat terapii antydepresyjnych, skoncentrujemy się na środkach, które można zastosować na łonie rodziny i w szkole wobec młodzieży, która przejawia skłonności samobójcze.

139 □