DSC00452

my ukryć słabość argumentowanej¹ tezy (z obawy przed wykófcż^sta- * 1 niem jej przez przed wnika))^Zy^J też prezentujemy tezę bez osłonek, 1 mając pewność, że pozorną wadę zdołamy przedstawić jako zaletę;

Argumentację jednostronną stosuje się przede wszystkim do osób 1 o postawach neutralnych lub zgodnych z intencją propagandzisty. Osą I by takie są bowiem skłonne opzekiwać argumentów potwierdzających ] ichdotychczasowepostawy.

Argumentację dwustronną należy stosować wobec OSÓb, które mają 1 postawy zgodne z celem propagandy i posiadają stosunkowo wysokie I Wykształcenie. Jeśli przypadkiem osoby takie są przeciwnikami* tą I znają argumentację przeciw ^hie zachodzi więc obawa, że im tę argu- I mentację^odpowiemy.

Wobec ogólnego wzrostu kultury politycznej stosowanie argumen- I facji dwustronnej jest obecnie ze wszech miar korzystniejsze, stawia I w lepszej sytuacji propagandzistę, p o dno sijegowi ary godność i tym ] samym skuteczność społeczną.

Stereo typizacja. Metoda wykorzystuje naturalną tendencję lu- I dzi do unifikacji i wytwarzania sobie tą drogą wyobrażeń odpornych fl na rzeczywiste doświadczenia. Propagandzista' Wybhgra¹ z masy faktów I tej które odpowiadają jego zamiarom, lite, dzięki którymmożesię od- H wołać do istniejących już wyobrażeń odbiorców. Nadaje im postać I zwięzłych sloganów, haseł, etykiet („Polak-katolik”, „Mamy jedną Pol* I skę”, „Bonifacy Bula - prawnik demokrata”). Z biegiem czasu prze* I pbrażają się one w stereotyp.

Stereotyp - rodzaj zbitki pojęciowej - utrwala w umysłach ludz- | kich, w sposób wyolbrzymiony albo pomniejszony, pewne właściwości, I cechy zjawisk, osób czy całych grup społecznych. Stereotypio* w isto? I gie zdeformowany obraz rzeczywistości, który oderwanym słowomna- | daje nowe, szersze lub węższe znaczenia. Propagandzista powinien się | jednak wystrzegać stosowania łatwych haseł i etykiet („Literaci do pióra, studenci do nauki”), bo jest to w istocie technika dezawuowania bez podania rzeczowych powodów. Idzie ona w parze z techniką „błyskotliwych uogólnień”.

Opisywana technika w swej klasycznej postaci wykorzystuje J przede wszystkim nastawienia grupowe i wyobrażenia zbiorowe o innych wspólnotach. Żeruje na egocentryzmie grupowym i złośliwości, | W takim rozumieniu jest techniką manipulacyjną, wykorzystującą bez skrupułów fałszywe generalizacje zakorzenione w świadomości grupowej (flegmatyezność Anglika, lenistwo Murzyna, karierowiczostwo członków PZPR, wątpliwa inteligencja milicjantów).

i Taktyka globalnego ataku. Jest to metoda socjotechniczna oparta na przesłankach psychologicznych, które mogą być traktowane w grze społecznej samodzielnie lub jako elementy szerszej strategii. Globalny atak przeprowadza się na ogół w sytuacji wymagającej ostatecznych rozstrzygnięć i to zazwyczaj w określonym terminie (np. data wyborów prezydenckich). Działanie to ma zmienić strukturę świadomości za pomocą dobranych, mocnych argumentów, nawet o ekstremalnej sile, zdolnych szybko wpłynąć na ocenę faktów i zjawisk. Można spotkać się z poglądem, że filozofia podpowiadająca stosowanie takich metod rodzi przestępstwo, a może i zbrodnię (kult siły, przewroty polityczne, usprawiedliwienie sabotażu).

•    Technika globalnego ataku powinna być stosowana przez propagandzistów jako ostateczność - traci bowiem swą skuteczność, gdy jest traktowana jako stały element taktyki propagandowej. Posługiwanie się tą techniką przez obie strony jednocześnie znieczula odbiorców na bodźce informacyjne i nakręca spiralę argumentów aż do jawnego fałszu. Technika globalnego ataku najczęściej występuje wtórnie w stosunku do radykalnych decyzji politycznych lub gospodarczych.

•    Taktyka małych kroków. Uwzględnia ona m. in. fakt, że człowiek, nawet po odrzuceniu argumentów niezgodnych ze swymi przekonaniami, nieświadomie „uzgadnia” je z dotychczasowym systemem zapatrywań (efekt sokratejski). Dzieje się tak zwłaszcza wtedy, gdy system przekonań jest niezbyt spójny. W efekcie informacje i argumenty pozornie nieskuteczne stopniowo drążą psychikę i tworzą coraz to nowe stany świadomości.

Taktyką małych kroków przekazuje się komunikat mieszczący się jeszcze w zakresie akceptacji odbiorcy, bo zawartych w nim informacji odbiorca nie odrzuca w całości. W efekcie następuje przesuwanie punktu zakotwiczenia informacji w kierunku założonym przez propagandzistę. Oddziaływanie propagandzisty w kwestiach kontrowersyjnych polega na cierpliwym i stopniowym zbijaniu poszczególnych argumentów, nie zaś na frontalnym atakowaniu podstawowych tez przeciwnika.

Taktykę małych kroków należy stosować zwłaszcza wtedy, gdy okoliczności sprawy mieszczą się w kategoriach normalnej sytuacji społecznej. Sens tej taktyki wypływa z założenia, że propaganda uprawiana jest systematycznie i dyskretnie.

I Technika identyfikacji. Polega na utożsamianiu się, odwoływaniu do wspólnych interesów, wzajemnych korzyści, wspólnego pochodzenia, rasy, systemu wartości itp. Technika ta może być traktowana jako:

11.07 na i