Jeżeli pochylenie klina 3 jest np. A =1: 5, to przy przesunięciu klina wzdłuż osi śruby 5 o 1 mm uzyskuje się precyzyjne przesunięcie wkładki i o (1: 5) mm = 0,2 mm.
Połączenia stożkowe. Klinowe połączenia stożkowe, ogólnie omówione już poprzednio (patrz rys. 5.1 lc), stanowią odmianę klinowych połączeń poprzecznych. Rozpatrzymy bardziej szczegółowo połączenie stożkowe bez klina, o bardzo małym kącie rozwarcia (rys. 5.14). Należy ono do bezpośrednich połączeń wciskowych, o których była już wzmianka w par. 18.
i
P
Rys. 5.14. Połączenie stożkowe: a) schemat połączenia, b) zamknięty trójkąt sił
Wartość wcisku w połączeniach stożkowych może być dowolnie regulowana, zależy bowiem od osiowego przesunięcia czopa w tulei
(15)
WjfA-Ah
gdzie: W wcisk,
A — zbieżność stożka ^A = 2 tg -~
Ah — osiowe przesunięcie czopa.
W stożkach trudno rozłącznych (używanych w połączeniach wciskowych bez dodatkowego zabezpieczenia od obrotu) stosuje się zbieżność 1:20,1:30,1:50.
W stożkach łatwo rozłącznych stosuje się zbieżność 1:5, 1: 6, 1:10. Połączenia te przy obniżeniach zmiennych nie są samohamowne i wymagają dodatkowego zabezpieczenia przed zluzowaniem podczas pracy — np. za pomocą nakrętki zaciskającej stale stożek w tulei.
Wciskając siłą F czop w tuleję uzyskalibyśmy jej reakcję R odchyloną o kąt tarcia q od normalnej (rys. 5.14). Promieniowo skierowane siły P rozsadzające tuleję rozłożone są na całej powierzchni zetknięcia. Dla uproszczenia skupimy siły F, P i R w jedpym punkcie. Z zamkniętego trójkąta sił wynika, że siła rozsadzająca tuleję
F
" obiiCZaiąc tuleją na rozsadzanie, traktujemy połączenie jako zespół •eh walcowych naczyń grubościennych (zadanie Lamśgo, patrz par. 17). ^Siła potrzebna do wtłoczenia czopa
(17)
Siła potrzebna do rozłączenia połączenia
(18)
Obliczmy jeszcze promieniowy nacisk powierzchniowy p ja stożkowej powierzchni S styku
P
S .= jt•d8‘h
Stożkowa powierzchnia styku
gdzie: ds — średnia średnica stożka,
h — długość połączenia mierzona wzdłuż osi stożka. Nacisk powierzchniowy powinien spełniać warunek
Charakterystyka połączeń gwintowych. Połączenia gwintowe są rozłącznymi połączeniami kształtowymi, w których siły tarcia odgrywają zwykle rolę uboczną, zabezpieczając połączenie od zluzowania.
Rozróżniamy połączenia gwintowe bezpośrednie i pośrednie. Połączenia bezpośredni,e polegają na bezpośrednim skręceniu z sobą elementów głównych, z których jeden — zaopatrzony w gwint zewnętrzny — odgrywa rolę śruby, a drugi — zaopatrzony w gwint wewnętrzny — odgrywa rolę nakrętki.
Połączenia gwintowe po.średnie noszą nazwę śrubowych; występują w nich łączniki w postaci śrub i nakrętek. W budowie maszyn połączenia śrubowe są bardzo rozpowszechnione, gdyż zaspokajają większość podstawowych wymagań stawianych połączeniom rozłącznym. Zespół śru-