DSC00827

PITAGORAS I PITAGORE JCZYCY

Biografia

Pitagoras już w starożytności był postacią częściowo legendarną. Wiemy, że żył w VI w. p.n.e. i urodził się na wyspie Samos, kolonii jońskiej. W wieku ok. 40 lat musiał opuścić rodzinne strony i przeniósł się do Wielkiej Grecji. W mieście Kroton założył szkołę filozoficzno-religijną, tzw. Związek Pitagorejski. Podobno podróżował po świecie i zetknął się z mędrcami i kapłanami Wschodu. Nie pozostawił po sobie żadnych pism, jednakże jego uczniowie i następcy, dla podkreślenia autorytetu mistrza i swojej skromności, przypisywali mu własne dzieła, tak że dzisiaj trudno jest oddzielić jego oryginalne poglądy od poglądów kontynuatorów.

Związek Pitagorejski

Pitagoras utworzył stowarzyszenie, które starało się realizować cele nie tylko filozoficzno-naukowe i religijno-etyczne, ale także polityczne. Pitagorejczycy jako niewygodni przeciwnicy polityczni już po śmierci swego założyciela spotkali się z prześladowaniami. Związek Pitagorejski w sposobie organizacji przypominał zarazem szkołę i klasztor. Jego członków obowiązywały surowe zasady obyczajowe, osobista asceza, polegająca na kontrolowaniu swojego postępowania, przeprowadzaniu codziennego rachunku sumienia, opanowywaniu namiętności i pragnień. Przystępować do związku mogły również kobiety. W V w. p.n.e. doszło w gronie pitagorejczyków do rozłamu. Wydzieliły się dwa odłamy: akusmatycy, którzy większą wagę przywiązywali do obrzędów religijnych i mistycznych, oraz matematycy, którzy skupiali się na badaniach naukowych.

Poglądy

Poglądy dotyczące duszy ludzkiej

Podstawowym dogmatem pitagorejczyków była wiara w nieśmiertelność duszy ludzkiej oraz w metempsychozę, czyli wędrówkę dusz przez serię kolejnych wcieleń. Niewątpliwie było to nawiązanie do orfizmu, istniejącego już od VIII w. p.n.e. mistycznego nurtu religii greckiej, którego twórcą - wedle tradycji - miał być mityczny śpiewak Orfeusz. Wyznawcy orfizmu zakładali, że po śmierci dusze sprawiedliwych dostępują zbawienia, natomiast dusze ludzi złych muszą wcielać się kolejno w coraz to inne stworzenia, aż dokona się w nich oczyszczenie i zasłużą sobie tym samym na nieśmiertelność.