DSC00870

320 ANNA NASALSKą

rodu, widzącego więcej i przeżywającego silniej, obok 1 swoistej antymaski Wieszcza, przekornie unieważnia- 1 jącej własne pisarskie posłannictwo, plotką i drobnymi 1 sensacjami rozpraszającej refleksje zbudzone tematyką 1 „wysoką".

Mimo tych zabiegów system wartości i kodeks este- I tyczny pisarza funkcjonuje wyraźnie i konsekwentnie. 1 Centralne miejsce zajmuje w nim „polskość". Wbrew I ostentacyjnym atakom na ten „olej świętości i stygmat I przekleństwa”, twórczość Konwickiego objawia znaną 1 skądinąd optykę, ujmującą los jednostki w aspekcie I niezwykłości doświadczeń narodu „wybranego”. W ] równie silnym stopniu postawę romantyka wyznacza I ujęcie istnienia ludzkiego w wymiarach bezwzględnych, I usytuowanie człowieka w kontekście wszechświata, | wobec zasadniczych pytań, wobec szans na przeniknię- ] cie Wielkiej Tajemnicy. Dostrzegając dehumanizację egzystencji, pisarz przeciwstawia się jej, podnosząc 1 rangę pierwiastków duchowych, w zuniformizowanym świecie głosząc swoistą „świętość” życia. Jednocześnie 1 podświadomie utrwala kształt duchowej biografii, na- i leżącej do innego czasu, innej przestrzeni, innego po- j rządku wartości.