wewnętrznym**), pamięć zmysłową i wyobraźnię (Jak u św. Augustyna).1 2 3 4 5 6 7 8
3. Rozum w ścisłym tego słęwa znaczeniu, czyli rozum niższy. Przedmiotem jego jest organizowanie rzeczy w systemy naukowe.*
4. Rozum wyższy, nazywany „inteligencją** (intellectus lub intelliffentia). Dzięki niemu dusza może się wznosić do intuicyjnego ujmowania i kontemplacji prawd wiecznych i samego Boga. Jest on więc władzą mądrości, najwyższą działalnością umysłu, „acies mentis
W porządku pożądawczym można by łatwo wskazać podobne władze czy też funkcje duszy. Główne z nich to: 1) pożądliwość (concuplscentia), towarzysząca niższej części duszy, i 2) wola (uoluntas), towarzysząca umysłowi. Jest ona siedzibą miłości Boga i znajduje radość w mądrości, „gaudium de uerifate".*
Termin „spiritus" nie ma ustalonego znaczenia w słowniku augusty ńskim.
a) Oznacza on „zasadę organizującą wyobrażenia cielesne'*, należy go więc zaliczyć do drugiego stopnia (zmysł wewnętrzny).*
b) Pod wpływem tekstów Pisma św. otrzymuje znaczenie umysłu lub ducha. Komentując św. Pawła (El 4, 23: spiritus mentis vestrae") mówi Augustyn: ,jpiritum mentis dicere roluit eum spiritum, quae mens uocatur".9
W naszym tłumaczeniu mens oddajemy zwykle jako umysł lub gdy termin mens jest połączony ze spiritus — jako myśl, charakterystyczne działanie „acies mentis
Wysunięcie „credo" na pierwszy plan w metodzie augusryńskiej wiąże się ściśle z ogólną koncepcją filozofii św. Doktora.
Pór. Summa tftcol. 1—a p. q 71 a. 4.
• Por. O porządku 2, 30; O wierze prawdziwi) 53, a zw Uczczą De Trłnttate, gdzie w ks. XII szczegółowo jest omówiona różnica między rozumem niższym 1 wyższym.
i Por. De Genest ad litteram 13. lt. 21; Epice. 147: fu Joannie Bvan~ oelium 15, 4, 19; Bnarratłone* tn Pa. 33. 33.
Por. np. Wyznania 7, 5; De duabuc animabus 10. l«; De Trinlcate
9, 13. 18; O muzyce 6, 39.
• Por. De Genest ad litteram 13. 33, 49: De ciuitate Dei 18, 9, 2.
• De Trłnttate 14. 16. 33: por. De Geneei ad litteram II. 34, Si; De
ani ma et etui orlpine 4, 33. 36.