DSC02047 (8)

Zabieg przeprowadza się w znieczuleniu w warunkach ściśle jałowych. Po opracowaniu ubytku oraz wymyciu go i wysuszeniu, zdejmuje się sklepienie komory, odcina miazgę komorową ostrym wydrążaczem lub wiertłem różyczkowym (nr 6-8) na małych obrotach i poszerza się ujścia kanałów najlepiej wiertłem typu Ga-tes, drylem (borem) Beutelrocka B] lub wiertłem różyczkowym (ryc. 214). Po wymyciu komory roztworem fizjologicznym NaCl i osuszeniu jej sterylnym gazikiem, zakłada się preparat wodorotlenkowo-wapniowy (nietwardniejący lub twardniejący bez zawartości salicylanów) na kikuty amputowanej miazgi oraz przykrywa się cementem tlenkowo-cynkowo-eugenolowym lub glass-jonomerowym. Założenie czasowego opatrunku kończy pierwszą wizytę. Zaletą metody amputacji przyżyciowej jest możliwość usunięcia zmienionej zapalnie miazgi, a pozostawienie miazgi korzeniowej, która ma pewne szanse pozostania zdrową.

Ryc. 214. Schemat opracowania ujścia kanałów borem typu Gates w dnie komory miazgi.

Istotnymi czynnikami rzutującymi na wynik amputacji przyżyciowej są:

a)    postawienie właściwej diagnozy, że zapalenie dotyczy wyłącznie miazgi komoro wej,

b)    jałowe postępowanie od momentu znoszenia sklepienia komory (zmiana narzędzi, sterylne tamponiki waty),

c)    atraumatyczne przeprowadzenie zabiegu ostrymi narzędziami bez urazów mechanicznych, termicznych i chemicznych.

Leczony ząb powinien być odizolowany od dostępu śliny (koferdam, wałki ligniny).

Wypełnienie stałe zakłada się na drugiej wizycie, zwykle nie wcześniej jak po kilku tygodniach.

Badania kontrolne zęba leczonego amputacją przyżyciową powinno się prowadzić co kilka miesięcy w ciągu 1-2 lat. Istotna jest ocena radiologiczna szerokości kanału, natomiast badanie żywotności miazgi korzeniowej nie jest możliwe. Ważny jest wywiad, dotyczący zachowania się leczonego zęba, w celu wykluczenia toczącego się zapalenia miazgi korzeniowej. Powstanie wewnętrznej resorpcji miazgi kanałowej jest wyraźnym objawem przewlekłej infekcji miazgi.

W praktyce metodą tą nie osiąga się wysokiej skuteczności. Dane z piśmiennictwa wskazują, że pozytywne wyniki dotyczą około 40% przypadków. Metodę tę zaleca się szczególnie u dzieci i młodzieży, kiedy nie można wykonać wyłuszczenia miazgi (ekstyrpacji) z uwagi na nie uformowane korzenie. Wyłuszczenie miazgi jest metodą o wiele skuteczniejszą i pewniejszą.

361