26
8 (%)> • 6 (*)
aieści się * rasach progu q, powiemy, że mamy do czynienia z re- I lacją indyferencji. Drugi próg, oznaczony symbolem p, wskazu- I je na relację mocnych preferencji. Jeśli różnica wartości kry- I terialnych a i bt
przewyższa wartość progu p, mówimy o mocnej preferencji* Zakładając istnienie skali numerycznej dla kryterium oceny wariantów, posługując się absolutnymi wartościami progu indyferen-cji q oraz progu preferencji p, wskażemy na trzy możliwe sytuacje relacji preferencyjnych /schemat 1.J/.
1.5* Możliwe sytuacje relacji preferencyjnych
«(•) ♦
I (•) ♦
€{•)
Sytuacja indyferencji alb zachodzi wtedy, różnica wlę-dzy wartościami kryteriów g (a) oraz g(b) jest mniejsza lob co najwyżej równa progowi indyferencji q. Indyferencja zachodzi, jeśli wartość wariantu g (b) mieści się w polu, którego górną granicę wyznacza próg q, a więc
Sytuacja słabej preferencji b Q a zachodzi wtedy, gdy różnica wartości kryteriamych g(b) - g (a) wprawdzie przewyższa wartość progu indyferencji q, lecz nie przewyższa wartości progowej preferencji mocnej p. Można zatem powiedzieć, że g(b) jest położone między g (a) | q oraz g (a) + p,
g (a) + q < g (b) g g (a) + p.
Sytuacja mocnej preferencji b P a jest zdeterminowana progiem preferencji p, a więc wtedy, gdy różnica wartości kryter-ialnych g (b) - g (a) przewyższa wartość progu preferencji p. Zauważmy, że w progi zaopatrzono skaię numeryczną dotyczącą wariantu a, stąd byliśmy zmuszeni określić położenie wartości kryterialnej g (b) względem g (a) plus odpowiednie progi:
g (b) > g (a) + p
Zależnie od problemu decyzyjnego, może okazać się niezbędnym wprowadzenie w miejsce progów - wartości absolutnych, niezależnych od wartości funkcji kryterialnych g (a) , funkcji progowych (g) oraz p (g). Funkcje progowe pełnią identyczną rolę jak wartości absolutne progów. Dla ustalonego kierunku relacji preferencji, jeśli g (a) b g (b), będziemy Bieli: relację indyferencji I
g (a) > g(*>)+ P [g (*>)] ■ a Pb
relację słabych preferencji Q