DSC03976

214 ANTENY PROSTOLINIOWE

Izolowany uszczelniony

Innym układem jest symetryzator pędowy, wykonany w postaci pętli o długości ok. A/2 i mający właściwości transformujące o przekładni 4: 1 (rys. 9.30). Jedno ramię dipola jest zasilane żyłą środkową, natomiast drugie powinno być zasilane przebiegiem przesuniętym w fazie o 180°. Przesunięcie zapewnia odcinek półfalowy. Warunkiem poprawnej pracy jest symetryczne położenie pętli wobec dipola, co przedstawiono na rysunku montażowym. Szerokość pasma symetryzatora zależy od stosunku impedancji falowych odcinka półfalowego oraz przewodu zasilającego i jest największa dla wartości impedancji odcinka równej 150 £2 (przy impedancji linii zasilającej 75 £2). Dla pętli wykonanej z kabla 75 £2 pasmo pracy wynosi ± 15% względem f₀(WFS < 1,5). Stosowanie symetryzatorów 1 : 1 jest niepotrzebne przy zasilaniu dipoli poziomych na zakres fal krótkich kablem zwisającym pionowo w dół [10]. Należy tylko zadbać o to, aby linia zasilająca nie miała długości będącej wielokrotnością ćwiartki fali.

9.3. Anteny Yagi

Obwody zasilające układy antenowe znacznie się upraszczają, gdy tylko niektóre elementy układu są zasilane z nadajnika. Takie układy noszą nazwę biernych. Elementy bierne są pobudzane polem bliskim wytwarzanym przez elementy aktywne. Bierny układ antenowy złożony z równoległych dipoli jest zwany anteną

O

30on t

I_1

750 (niesymetr.) L,-ty2 —<

i!n. 41Si

Zacisk symetr.

>-/*

7fin

Rys. 9.30. Symetryzator pętlowy

Yagi-Uda (w skrócie anteną Yagi). Antena Yagi składa się z co najmniej trzech elementów. Aby zrozumieć zasadę działania tej anteny, zaczniemy nasze rozważania od dwuelementowych układów antenowych, w których występuje jeden element aktywny, zwany wibratorem. Jest to dipol półfalowy w rezonansie. Jeśli element bierny umieścimy blisko wibratora, to pole elektryczne padające na niego E_pad jest w przybliżeniu równe polu na powierzchni wibratora E_wib:

(9.43)

Epad = E_v

W elemencie biernym wzbudza się prąd, który wytwarza pole elektryczne, również styczne do powierzchni przewodu, o takiej samej amplitudzie i fazie przesuniętej o 180°. Wynika to z warunków brzegowych na powierzchni przewodnika. Ponieważ pole elektryczne na powierzchni przewodnika jest równe 0, mamy

Ebicr = — Ę_pall = pĘ_Wib. 1 I 1    (9.44)

gdzie Ebicr oznacza pole wtórne wytworzone przez element bierny. Z teorii układów antenowych wiadomo, że dwa elementy umieszczone blisko siebie i zasilane równymi prądami o przeciwnych fazach mają maksimum charakterystyki promieniowania w kierunku osi, na której są umieszczone. Przykład charakterystyki